Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Προπολλούπροειδο ποίηση.


Στο αγόρι μου 
αρέσουν τα τακούνια,
αλλά εγώ δε τα φοράω
και μάλιστα αν τα φόραγα
θα θελα μόνο να τα φόραγα,
για να τα βγαζα
και να του τα 
σκάσω στο κεφάλι/τατακούνια
κους εκεί
κιαρέσουν γενικά,
να στο σταυρό που σου κάνουν,
να στο σταυρό που κουβαλάνε,
να στο σταυρό που τους κρεμάσαν
κιαυτό είναι
προπολλουπροειδο ποίηση.
Γεμίσαμε κοινωνικούς καπνιστές,
μέσα στον κοινωνικό αλκοολισμό
τους
αλλά ναι ρε γαμώτο,
γαμώτο,
έφερα εξάρες,
ναι ρε γαμώτο,κέρδισα!
Ένα κορίτσι σηκώνει τα χέρια του,
μια βόμβα πέφτει στον ωκεανό 
και πριν πνιγεί σκάει
μπαμ,

μια γοργόνα αυτοκτονεί
ξεβράστηκε από το κύμα και ταλάτι,
ένα λιοντάρι
την βλέπει 
αλλά δηλώνει χορτοφάγος.





Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Φοβ α να μαι.

Φοβάμαι τα δάση,
αυτά τα σκοτεινά δάση
γιατί αρκούδες και λύκοι πεινασμένοι,
πεινασμένοι
θα θελήσουν να με φάνε.

Φοβάμαι τα προδομένα όνειρα,
που θα βαρεθούν να περιμένουν και 
ένα ένα,
ένας ένας,
θα μου τα κλέψουν.

Φοβάμαι το κόσμο αυτό
που μια μέρα,
χωρίς έναν λόγο ακόμα,
θα σταματήσει 
την μουσική από τα ραδιόφωνα.

Μα πιο πολύ φοβάμαι τους ανθρώπους,
αυτούς που αγαπάω τόσο,
πως θα με αφήσουν μόνη,

να αναπνέω νερό

και να πίνω οξυγόνο.