Τιγρη.γορος

Ένας ταρίφας χασικλής μαστούρωσε σε κούρσα

εδώ τουπα άσε να κατέβω στοπ

άντε μουπε ασεμε κατέβα στοπ

έχω έκτακτη κούρσα για Τέξας

και μαφησε στη διαχωριστική γραμμή του δρόμου

να κάνω κατακόρυφο και να τον χαιρετάω με τα ποδοδάχτυλα

ο ποδολαγνος ταρίφας χασικλής

και μπήκα και γω μέσα

με κάλεσε το ασανσέρ στον 13.

πήγα από τις σκάλες για να μη κουραστώ

ένας τίγρης εκεί μαγείρευε κοτόπουλο

να δοκιμάσω είπα μμμ

πολύ καλό τι είναι

καλέ πως είσαι έτσι τατουαριζμενη είπε

σαν εφημερίδα είσαι είπε

μμμ τι ωραία ζέβρα, να την δοκιμάσω είπε

ναι φυσικά σκέφτηκα

φυσικά και όχι απάντησα 

και ξεκίνησε να με κυνηγάει

μέχρι τον έκτο τραγουδούσαμε μπίλυ χόλυ ντεϊ

μέχρι τον τρίτο πίναμε και χαμουρευόμασταν

όταν φτάσαμε στο ισογειο κάλεσε ταξί και μέδιωξε

ο ποδολαγνος ταρίφας χασικλής ξανάρθε

είχε πιο σκούρο δέρμα πια

αντε μπες να φύγουμε στοπ

κι ο τίγρης με κοιτούσε έξω απο το λερωμένο τζάμι

μα ήτανε φιμε και δεν με έβλεπε κιόλας και πολύ

σχεδόν καθόλου

ξεκίνα μα πάνε αργά τουπα βιάζομαι

κι έφυγε με εκατό χιλιόμετρα την ώρα απευθείας

τραγουδούσε κι αυτός μπίλυ χόλυ ντεϊ

η τίγρης έγλυφε από μακριά τα χέρια του

κι εγώ φαταλιστικά έβαζα μάσκαρα 

σε καθρέφτη μεγέθους παιδικής πατούσας.

ΑΡΧΗ δια.

Εν αρχή αναρχία.
Τσιγάρα εδώ κι εκεί,μια τρομπέτα έπαιζε με τον εαυτό της κι ένα σαξόφωνο έτρεχε από πίσω της.Ο θείος καθόταν ήρεμος μόνος του στον κόσμο, σε μια κουνιστή καρέκλα.
Την πρώτη μέρα την πέρασε εκεί, τρώγοντας σογκοφρέτες γεμίζοντας τα γρασίδια με περισσότερα σκουπίδια.
Την δεύτερη ένοιωσε ολίγον δημιουργικός και καλλιτέχνης και βάλθηκε να φτιάχνει κουκλόσπιτα από σπασμένες λαμαρίνες,μπατζούρια και γυαλιά.Μέχρι που σε κάποια στιγμή έμπνευσης έκοψε καταλάθως το δάχτυλό του.
Η τρίτη μέρα τον βρήκε να πιπιλάει τον τραυματισμένο του αντίχειρα και η τέταρτη , να την παίζει ασταμάτητα έπειτα απο μια σειρά συνειρμών που τον καύλωσαν πολύ λόγω του πιπιλίσματος της προηγουμενης.
Την πέμπτη μέρα αφυδατωμένος πλέον, κατακλύστηκε απο ένα πνεύμα εθελοντισμού και ξεκίνησε να καθαρίζει παγκάκια απο χημικά και μολότοφ όπου και στο τελευταίο αποκοιμήκε κιόλας.
Ξύπνησε την επομένη με μια αίσθηση απέραντης μοναξιάς και μοναχικότητας, μάζεψε κόκκους καφέ απο το πάτωμα και μάσησε όσους μπορούσε περισσότερο σαν να έτρωγε ποπ κόρν.
Ο θείος μας λοιπόν την έκτη μέρα ,οδήγησε το τομάρι του σε ένα μπαρ και έψαξε μέσα στα ερείπια για κάποιο κλειστό μπουκάλι του οποίου ο δείκτης της αλκοόλης δεν θα ήταν κάτω απο 40.Με χαρά ξέθαψε εφτά μπουκάλια σκότς, έκατσε σε ένα ξύλινο σκαμπό και ξεκίνησε.Έπινε όλη μέρα και όλη νύχτα και καθώς ο θείος μας δεν ήταν συνηθισμένος σε κανενός είδος κατάχρησης, μέθυσε.
Ο θείος ήταν μόνος.
Ο θείος ήταν πολύ μόνος.
Ο θείος ήταν σταλήθεια μόνος.
Ο θείος μας ήπιε τόσο πολύ σκότς που έπεσε απο το σκαμπό.
Ο θείος μας σύρθηκε μέχρι την τουαλέτα του μπαρ αφού ήταν άνθρωπος με τρόπους και ήξερε πως αυτό που θα ακολουθούσε δεν έπρεπε να γίνει στη μπάρα.
Κι έτσι πάνω απο μια χέστρα, ο θείος μας ξεκίνησε να ξερνάει και να ξερνάει και να ξερνάει.
Ξέρασε το στομάχι του,ξέρασε το συκώτι του, ξέρασε την καρδιά του, τέλος ξέρασε και ένα ολόκληρο πλευρό.
Και κάπως έτσι ο θείος μας τα ξημερώματα της έβδομης μέρας ψόφησε.Καιρός ήταν άλλωστε, είχε αργήσει 7 μέρες.
Κι ενώ όλα έμοιαζαν καταδικασμένα, ακούστηκε ένα κρακ που τέτοιο δεν έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία της ακουστικής πραγματικότητας της ανθρωπότητας,
ΚΡΑΚ
Και κάπως έτσι, το ξερασμένο πλευρό του θείου μας άνοιξε κι απο μέσα ξεφύτρωσε τι άλλο; Ένα ερμαφρόδιτο γκαστρωμένο μωράκι το οποίο έμοιαζε ακριβώς με τα ερμαφρόδιτα μωράκια που γεννιούνται στις μέρες μας.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε ο κόσμος.
Με πολλαπλασιασμό και μαθηματική ακρίβεια, έπειτα απο την ανάλογη έρευνα που διέπραξα, σας διαβεβαιώνω πως αυτή είναι η αρχή μας.
Γιατί σας το λέω τώρα;
Μα γιατί απλά αυτή η βαριά αλήθεια, μου ήταν πια ασήκωτη και η ηθική μου δε μου επέτρεπε να πράξω διαφορετικά.Τώρα που μοιράστηκα μαζί σας αυτή τη πληροφορία ,θα πάω κι εγώ με τη σειρά μου να πιω κανένα σκότς και μη ξεχνάτε πως ξεκίνησαν όλα.
Εν αρχή αναρχία.
Σας γλυκοφιλώ και καληνύχτα.


(*Αφιερωμένο στη χριστιανοσύνη που θέλει τη γυναίκα πλασμένη απο το αντρικό πλευρό, το οποίο κατα τη γνώμη μου είναι πολύ άρρωστο και υπερβολικό σε σημείο να δυσκολεύομαι να πιστέψω πως το σκέφτηκε ανθρώπινο μυαλό.
**Αφιερωμένο στη μαμά και στο μπαμπά μου που με στήριξαν τόσα χρόνια και μου έστελναν λεφτά για να μπορώ να ασχοληθώ διεκπεραιωτικά με την μελέτη μου πάνω στην αλήθεια του κόσμου, την οποία ενώ θα μπορούσα να την έχω τελειώσει σε πέντε χρόνια, μου πήρε δώδεκα μιας και κατά διαστήματα πέρναγα περιόδους πνιγμένα στα ναρκωτικά με τους φίλους μου.
***Αφιερωμένο στον Κωστή Μαραβέγια . Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός, κάπου είδα το όνομά του.)

ε λα δω ρε μη φας ολ να σε δω

τώρα πια δε μπορώ

παρα να

παρανα

παρανανασάνω

παρά να

παρανοήσω

παρέα με τους πουθενάδες

έλα και συ να κάνεις

λελεπού τα προηγούμενα

κι αν είσαι

απο γκαφρά στεγνός

υπάρχουν εδώ σολότεκνα κάργα

να σου πέσει το σαγόνι

θα σε πληρώνουν

μέρα νύχτα κιετσι

συ μονάχα άσε τα σορολόπ

και τα επιθετικοπαθητικά

έλα δω να κάνουμε παρέα

ελα δω φορτσάτα

άστους να σου μιλάν στο ρελαντί

έλα μαρσαριστά

ελα να κάνουμε παρέα

να γιουχάρουμε ταδέσποτα

και να φτύσουμε στα πεζοδρόμια απάνω

έλα

και μην έχεις πίεση καμιά

ζωή είναι

θα περάσει

αφιερωμένο στη φίλη μου την Ελένη

που πιστεύει πως ο κόσμος δεν αλλάζει

μα αυτή τον αλλάζει μέρα με τη μέρα.

α πορεία.

07:00 τα ξημερώματα,σαλόνι,κρασί.σο λονλι.

έβαψα μαύρο το κορμί μου
και το βγαλα στα μπαλκόνια
να στεγνώσει
μα ένα κοράκι με ερωτεύτηκε
νόμιζε πως ήμουνα πουλί
ήρθε να με φιλήσει
με τρόμαξε
κι έπεσα
κάτω
χαμηλά
την επομένη
μαύρο γυναικείο σώμα στεγνό
κάπνιζε τσιμέντο
γυρω του είχε περιστέρια
κόκκινα
κι ένα κοράκι αποδίπλα
κράταγε ομπρέλα

ξημέρωνε εμφύλιος

Πολιτικο ποίηση.

Έχω μια κούπα με καφέ

στα πόδια μου ανάμεσα,

χέρια παγωμένα κρατάνε

στο δέλτα μου μπροστά.

Κατουράω τον γκόντη σας

κι όλα τα κυριλέ ισον

που σας δίδαξαν τον παστεριωμένο έρωτα.

Κατουράω τη δελόγκα σας,

όλα τα τετράτροχα κωλάδικα

άσπρα μπλε γκλόμπ

που σαβουριάζουν μύτες και μάτια,

σαγόνια ανθρώπινα.

Κατουράω τις οικογένειές σας

που σας καταστρέφουν τ' όνειρο

και κουβαλάν μανιωδώς επίθετα

σπίτια αυτοκίνητα.

Κατουράω τα εβδομαδιαία σας προγράμματα

που μένουν πάντα ίδια

και σας κάναν να μισείτε τις Δευτέρες

και σας κάναν να θρηνείτε τις Κυριακές.

Κατουράω τις κοινωνίες σας

που σας μάθαν να πηγαίνετε

χέρι-χέρι όλοι μαζί παρέα

και να μιλάτε στα τηλέφωνα

πιο πολύ απ'ότι να φιλιέστε.

Κατουράω στα ξανθά σας τα μαλλιά

την διαχρονική αγαμία που σας δέρνει

και είστε όλοι ανοργασμικοί.

Κατουράω τον  ακαδημαϊσμό σας,

το κιτρινιάρικο χριστιανικό σας φως,

τη νηφαλιότητάς σας,

την απλοϊκή σας ορθολογιστικότητα.

Και τώρα που σας κατούρησα

και σκουπίστηκα με τη γραβάτα σας

θα πάω να τελειώσω τον καφέ μου

σα κακή κοπέλα.

Μπορ ντε λο.

επικρατεί συγ χυσι 

τεραστίων διαστάσεων

πρωτεύουσας χιλιόμετρα

δε πάτησα 

δε βημάτισα και τόσο

ωστόσο

κάτι μυρίζει κάπου

ελπ

είδα ένα πουλί να τρέχει

τιρκουαζ μάτια γκαύλα κουβαλούσε

κιλά εικοσιαφτα 

αυτά

γιν αν ενώ όλοι κλαίγανε

και τραβούσανε τα αφτιά τους με μανία

και γελαγαγανε κάτω από

κάτω από

κάτω από

κάτω από

ΑΠΟΚΑΤΩ κι από πάνω κι από μέσα

κι απο έξω δεξιά κέντρο αριστερά 

ΦΦΦ

βούλιαξε ο κοσμος όλη μπολη

βούλιαξε η μπολη όλη 

και δεν άλλαξε τίποτα

κι αλλάξανε όλα

κι άλλαξα κι εγώ

κι έκατσα και το γραψα

πήρα το χαρτί τοφαγα

αισθανθηκα λίγο πιο 

περισσότερη κιετσι

χορτασμένη

ξεκίνησα με τα σύννεφα

να γαβγίζω οργασμούς

και για λίγο ένοιωσα 

πως ήμουν αλλου

νου.

Μη δεν.

κάπου έβαλα τον δρόμο μου
σε κάποια τσέπη
                            σε κάποιο μπουφάν
μα τώρα δεν τον βρίσκω
                            μα τώρα τον έχασα
                            μα τώρα μηδέν
                            και τώρα
πρέπει να φτιάξω
άλλον θαρρώ

μα θάρρος     δεν έχω
μα θράσος     δεν έχω
μα θαθελα
ναχα κιαν είχα
να φτιαχνα κανα καινούριο

και λίγο πριν πάρω τη βαλίτσα μου
στο αριστερό μου χέρι και να μπω

να τον ξαναχάσω.

αλ κολ.

Σαναζητά το βλέμμα μου

όσο ταλκοολ εμένα ναι,

μα όσο και να σε κοιτάξω

δεν αρκεί,

όσο και να πιω

δεν φτάνει.

άντεκαιτηνεπόμενηφοράμικρότερη.

Σαντέ.λος.

Τις νύχτες τα

                       γα  λ

                             ματα

ξυπνούν

κι απο τις           πλατείες      φεύγουν.

Τα περι           στέρια              παίζουν.

μετα                στέρια

πόκερ και        
                            κ

                           ου

                             τ

                           σο

                                στα οδο στρω ματα.

Ταδεσποτα 

ελ    έγχουν

τ      η        ν

κατασταση,           και με διμοιρίες

σ

 α

  ρ
   ω
    ν
     ο
      υ
       ναι τη μπόλη,
ο     κ
ι      α
π     τ
ο     ο     ι
λ     ι      ε
υ     κ     ςτέλνουν φιλιά

ημια                                         στηναλλη,
                 κιολεσμα  ζί
                 σε μένα
                 που κοιτ   άω
                 και καπν  ίζω                         ,
                                               
και καπνίζω που κοιτάω σε εμένα κιολεσμαζί
                                                            στις νύχτες
                                                                            π
                                                                           ο
                                                                          υ
                                                                         κ
                                                                        α
                                                                       π
                                                                      ν
                                                                     ι
                                                                    ζ
                                                                   ω
                                                                  καισε
                                                                 σ
                                                                κ
                                                               ε
                                                              φ
                                                             τ
                                                            ο
                                                           μ
                                                          α
                                                         ι
                                                        .
                                                       .
                                                      .

                                        

                           

Αγόρι ή λίθιο.

Σε είδα χθες στον ύπνο μου,

σε είδα χθες στον ύπνο μου,
σε είδα να μαρνιέσαι 
κι εγώ να σε κοντροσολάρω στασου γόνατα 
και μαρνήθηκες τόσο πολύ,
λέει,
που άθελά σου
αρνήθηκες και σένανε τον ίδιο,
κι όταν έφυγα σκυφτοκεφαλομένα

και οι δυο πια
ήμασταν αδειασμένοι,

μα εσύ λίγο περισσότερο.

Άχου!

Δύσκολα τα πράματα
φίλε εαυτέ μου
και τα βήματά σου,
κάνουν τα πεζοδρόμια να στενάζουν.
Αβέλεις ντρέσες
και κραγιόνια στα χείλια
κόκκινά σου φοράς.
Σφήνες στα μυαλά σου 
κι απολιάζεις στα μπο
των χειλιών σου τα χαμόγελα.
Βαβελιάζεις στα γραπτά σου
σούκρα βεριτά μα ποιός
να καταλάβει
                                  ποιός 
και μολορουφιέσαι
συνέχεια στις σελινιές βαθιά,
τα κατόλια βρέχουν
ταγαπημένο σου μπλου τζιν
και η αγάπη που σε γέννησε
σου παίρνει αργά όλη τη δόξα πίσω.
Κόζα-στακόζα κι ο καφές
ο πρώτος 
μα κι ο δεύτερος.
Ο σκύλος σου χαζεύει
απο το παράθυρο μια αδέσποτη 
σκύλα τροτέζα λιμπερτόζα
και το φώς της λούνας
μετρήθηκε 1 λουξ.

Δύσκολα τα πράματα
φίλε εαυτέ μου
μα αν κάθε βράδυ 
ειχες στο κρεβάτι φιξ το ζεταιμάκι σου
θα του λεγες γκούτα-τζόρνα κάθε μέρα με φιλιά.

Δήκαιο(χι).

Χάιδευα τα τσιγάρα μου όλο το βράδυ

μα συ δε βρέθηκες να μου

μα συ βαρέθηκες να μου

δώσεις κανα βλέμμα μονάχα κοίταγες τρ

είπες

τ' είπες

τ' είπα;

τρύπαμε με βέλ

ή έλα νακούσουμε 

λήγω τζαζ

να πιούμε και κανα ποτ

άκι να πιούμε 

και να παρα  μυθιαστούμε

                        ζαλιστούμε

κάθε φιλί θανε και

τελ ε φταίω.

Κοίτα δώ που φτάσαμε

ο,τι και να πούμε

κάποιοι θα το' χουν ήδη πει ,

γι' αυτό ας φιληθούμε αισθησιακά

και κινηματογραφικά

έλα να προλάβουμε ναγαπηθούμε

                                    ναγαμηθούμε,

πριν ξαναμαλωσούμε

και μετά και πάλι

το ονομά σου με έρωτα.

έγλυψατηνπλάτημου.

Ώρες προσπαθούσα 
για ένα ποίημα
και στο τσιγάρο μου απάνω 
άκουγα και έγλυφα την πλάτη μου.
εσύ έχεις γλείψει ποτέ την πλάτη σου;
δεν έγραψα τελικά 
τίποτα δε μπόρεσα,
άκουσα όμως
και άκου το και συ ολόκληρο.

θα κάνω να γράψω ώρες.
θα γλύφω την πλάτη μου.


Ψυττάλεια Β [ Το Μετανοημένο Παλίμψηστο ] - Σαμσών Ρακάς

Allez που;

μια αλε

που που ου

ρλιάζει μέσα στα π

απλωματα της σα πέφτει για ύπνο

άκου

σετην

σεπαρα

καλώ

καλέ μου άκου

σετην

σ' αυτήν

συ

γκεντρώσου που ου

ρλιάζει και λέει.

ω

ω

ω μωρό μου με πατάς με

πονάς με

ω μωρό μου

πάτα με ναι

κι άλλο πάτα

με ω

ω πονάω και

δε σταματάς γιατί

δε σταματάς

ω

ω μωρό μου ναι

χύνω ε

μωρό μου ε

χυσα.

εσύ

που δεν άκουσες εσύ

που δεν είδες εσύ

που δε μύρισες εσύ

που δεν άγγιξες εσύ

την τ 

έλειωσες εσύ

καλέ μου

την τελειωσες καλέ μου

την τ 

έλιωσες 

αλλά που 

πήγες

αλαπού;

Τι φ(ρ)άςη;

Σβήσε το φως για να σε βλέπω καλύτερα και δυνάμωσε τη μουσική μπας και μπορέσουμε να κοιμηθούμε.Αγόρασα ένα ζεστό παλτό για το φετινό καλοκαίρι, πολύ ωραίο το φαγητό, μήπως θα μπορούσα να έχω λίγο ακόμα γιατί χόρτασα;

Μου'λειψες, χαίρομαι που δεν είσαι εδώ. Σε σκέφτομαι συνέχεια, γι αυτό και είμαι τόσο συγκεντρωμένος σε ότι κάνω. Σε θέλω τόσο που δεν μπορώ να ζήσω άλλο μαζί σου. Μου φτιάχνεις την μέρα, ελπίζω από αύριο να μη σε ξαναδώ.

Το παράλογο και η αντίφαση υπάρχει σε όλους μέσα μας βαθιά εμφυτευμένο.Για κάθε ναι και ένα όχι, για κάθε τραγούδι μια σιωπή. Σε μια ζωή που είναι εξίσου λογικός ο παραλογισμός και παράλογη η λογική,οι τρελοί οικογενειάρχες και οι βαρετοί τυχοδιώκτες,

πώς ξέρουμε τι θέλουμε;

Πώς ξέρουμε τι είμαστε;

Βρείτε μου αυτόν που δε σχιζοφρένησε ποτέ του και που η σκέψη του με την επιθυμία του είχαν πάντα γραμμική ροή.Τον μοναχό που δεν έκανε βρώμικες σκέψεις και την πόρνη που δεν είχε ποτέ αγνές.

Κι αν σημασία εντέλει έχουν μόνο αυτά που γράφονται στα πρακτικά,για να οριστεί τι είναι ο καθένας μας,

ποιος γράφει αυτά τα πρακτικά;

Και μη μου πείτε κάποιος που βρίσκετε πιο πάνω, γιατί μένω στον τέταρτο και θα τον είχα δει σίγουρα.

Ούτε ότι ο καθένας κρατάει τα δικά του, γιατί αν θέλουμε μπορούμε να αντιγράψουμε και ύστερα θα ήταν και πολύ άδικο να πούμε.

Λοιπόν δε ξέρω ποιος τα γράφει αυτά τα γαμωπρακτικά

αλλά αν κανείς τον ξέρει να μου τον δείξει γιατί θέλω να του πω να με γράψει εκεί μέσα ως "ένας άνθρωπος-με-διαταραχές-στην-αντίληψης-της-πραγματικότητας-με-χρόνιες-ψυχώσεις-που-δεν-μπορούν-να-χαρακτηριστούν-ειδικότερα-ούτε-ως-σχιζοφρένεια-αλλά-και-ούτε-ως-χρόνια-παραληρήματα-που-αμφιταλαντεύεται-ανάμεσα-σε-ορθολογιστικότητα-και-παραλογισμό-και-που-ΔΕΝ-ΘΕΛΕΙ-ΝΑ-ΔΙΑΛΕΞΕΙ-ΠΛΕΥΡΑ-ΡΕΓΑΜΩΤΟ-ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ."

Ευχαριστώ.

4

οταν μιλ
αμε ξ απλωμενοι ειναι που
τα λογια
λογια μας πάνε
προς τα παν ω και
αυτα είναι τα λόγια
τα λογια του
α ε ρ α
πατερα.
εμ ενα η μανα
μου με γεννησε 
ό
ρ
θ
ι
α
και 
επ
εσα
στο πατωμα του νοσοκ ομοίου κατω χαμηλα
και μια καθαριστρια 
δε βρεθηκε να έχει σφουγγ 
αρτιστα
αλλα
οι περισ
σσσ
ότεροι
γεννηθηκαν στα τεσ
σσσ ερα
και ετσι ειναι
που περ πατανε στα σκοτ
αδεια στα
4
και το 4 γραφεται
ή πανω αριστερα δεξια
ή αριστερα πάνω κάτω
ή αριστεροκατω δεξια λιγοπανω κατω
ή 
ή
συγνωμη φταιει 
μ αλλον
που γράφω ξ
απλωμενη και όχι στα 
....

Αν εικοσεσένα.

Τρέχω να σωθώ από

τα χρόνια που κατακάθονται

πάνω στις βλεφαρίδες

μα αθάνατοι είναι

όσοι περπατάνε.

Στα γενέθλια οι φίλοι μας θυμούνται,

στα γενέθλια και στις κηδείες

οι φίλοι θυμούνται.

Τρέχω μες στη θάλασσα πνίγομαι,

κάποιος με τραβάει απ τις μασχάλες,

και μου δίνει το φιλί της ζωής,

σαν ανοίγω τα μάτια έχει φύγει.

Οι γλάροι είδαν,

οι γλάροι ξέρουν,

μα σαν τους βασάνισα κανείς δεν ομολόγησε

ποιο είναι αυτό το αγόρι

που με θέλει ζωντανή.

Στη τσέπη μου άφησε λίγο από το σάλιο του,

στο σάλιο του άφησε λίγα από τα φιλιά του,

εγώ στα μπάρς,

τσουγκράω με τους γλάρους στην υγειά μου,

το δάκρυ μου θυμίζει πίξελ

και το μπορντό μου το κραγιόν

συνήθως παύει να σημαδεύει

στο έβδομο ποτήρι.

21

δυο ένα

  δυο σ'ένα

  https://www.youtube.com/watch?v=yBQngPzOBMg&feature=share

οικο(α)γένεια.

Οικογένεια
τι;χα,
καμία οικογένεια
κι αν μιλήσεις για του άλλου
μεγάλη αγένεια.
Όχι καμία οικογένεια,
κανένα λάσο γύρω από το λαιμό μου
αλλά πόσο ωραίο
είναι μερικές φορές
να σε δένουν.

Αν(τ)έχω.

Δεν είμαι κορίτσι από σπίτι.
Δεν είμαι κορίτσι για σπίτι.
Είμαι κορίτσι από σπίτι σε σπίτι.
Ο δάσκαλος μ' ανάγκασε να γράψω με το δεξί
μα γώ κρατώ το πιρούνι απ' την άλλη.
Αν μου δώσεις κανέναν καλό λόγο να χαμογελάσω
να δεις που' μαι πιο όμορφη,
αλλά πρώτα πρέπει να μου δώσεις
κανέναν καλό λόγο ,που να πάρει
και να δεις που θα λάμψουν
και τα μάτια μου ακόμα, να πούμε.
Κι αν με θυμώσεις,
ωχ αν με θυμώσεις θα σας πάρει
όλους ο διάολος θα σας πάρει και τα ρέστα,
ταξιδεύω ινκόγκνιτο αχ πως
μ' αρέσει σαν λες το Σαν Φρανσίσκο Φρίσκο
μα κάθε που σε ψάχνω ποτέ μου δε σε βρίσκω,
α να κι ένας καλός τενίστας
κάθε που του πετάνε το μπαλάκι
το πετάει πίσω αλλά μόνο πίσω το πετάει,
στο ρεζουμέ κιόλας ποτέ δεν ήμουν καλή αθλήτρια
προτιμώ τις καταχρήσεις
άσε που αυτά τα κοντά λευκά σορτς
μου φαίνονται και πολύ γελοία να πούμε.

Μπίλυ βάλε άλλο ένα
κοντεύω το δέκατο τρίτο
κι αν θες να κλείσεις θα πάω στον πειρατή
να με κάνει πάλι ναυάγιο με τις ιστορίες του.
Απ' ώρα σ' ώρα η Γιολάντα ψοφάει
κι έχει πιάσει νέκρα
μυρίζει η Ανεξαρτησίας 
η Καλλαρη καμένους κροτάφους.
Πάω μια βόλτα
κι αν ξεχάσω να πληρώσω
δικό σας παιδί είμαι ,μη χαλιέσαι ,
απ' ώρα σ' ώρα η Γιολάντα ψοφάει
κι εγώ τελειώνω μ'ολαυτα.
Απόψε το τραγούδι θα είναι αγκαλιά.

σε μελωδίες κάλπικες χορεύουνε τα λόγια μου
κι ένας σκίουρος μου κλέβει τα τσιγάρα.
Ο κόσμος πάει για ψάρεμα
οι ερωτευμένοι ξεψειριάζονται 
κι εγώ λέω να πάω
να γράψω κανα ποίημα.

σκληρό λαϊκό που ακουγόταν τη στιγμή

 που γράφτηκε το άνωθεν κείμενο 

το οποίο γράφτηκε 

 τη στιγμή που ακουγόταν αυτό το σκληρό λαϊκό

σε ώρες περασμένες.

ΜΠ√ .

Το κόκκινο τηλέφωνο

χτύπησε ξανά

και ξανά

τόσο που

έπεσε στο πάτωμα

μα χτύπησε ξανά

και ξανά

τόσο που

βούλιαξε στο χαλί

μα δε πνίγηκε

και χτύπησε ξανά

και ξανά

τόσο που

διαπέρασε όλους τους ορόφους

έφτασε στο έδαφος

μα χτύπησε ξανά

και ξανά

τόσο που

θάφτηκε στα χώματα βαθιά

κι εξαφανίστηκε

μα χτύπησε ξανά

και ξανά

τόσο που

έσκαψε λαγούμι μέχρι το κέντρο

κι άγγιξε τον πυρήνα

μα χτύπησε ξανά

και ξανά

τόσο που

απομακρύνθηκε πολύ

και το καλώδιο τεντώθηκε τελείως

τόσο που

ΤΣΑΚ

 το κόκκινο τηλέφωνο

   βγήκε από τη μπρίζα

     και ποτέ ξανά

       ξανά δε ξαναχτύπησε.

Αργόρυθμος αγόριθμος.

Ανασαίνω βαριά

πάνω από κτίρια

απ' όπου πέφτουν και σκοτώνονται

λαίμαργοι εραστές

κι ανεβαίνω

στους κατηφορικούς λόφους

απαίδευτων κυριών

και κάθομαι σε ώμους

πειρατών μονόφθαλμων, ψιθυρίζω

στο αφτί τους

για το πόσο τους αγάπησαν

εκείνες οι κοπέλες

με τα μακριά φλοραλ φουστάνια

και πως βλέποντας τους να φεύγουν

κάψανε τα σπίτια τους

και σέρνομαι

δίπλα στα σκοτωμένα παιδιά

πολέμων εξουσίας

σε πρόβα τζενεράλε

ασέξουαλ αρχηγών.

Αλαλάζω ερωτικά ποιήματα

στα κατώφλια των φανατισμένων

για να φάω βρομόξυλο που κάνω φασαρία

και γελάω

κι από το στέρνο μου δραπετεύει

αυτό το μαύρο περιστέρι

και το τσιγάρο μου,

αχ το τσιγάρο μου

σβήνω στη παλάμη μου

κι έπειτα τη γλείφω,

το κώλο σου πιάνω

να δεις πως είμαι

ζώο πεινασμένο.

Ελα να φαγωθούμε μεταξύ μας

μεταξύ ύπνου κι αλκοόλ

να δαγκωθούμε

μέσα σε αυτόν τον κόσμο

,γυναικών-πορτατίφ,

,μετροσέξουαλ-αντρών,

να κυβερνήσουμε ανύπαρκτα βασίλεια

με τραβεστίνες και μαφιόζους να ονομάσουμε

δικά μας.

Τους αφήνω όλους

μαζί και μένα

στο συρτάρι του κομοδίνου μέσα

λύνω σταυρόλεξα

κάθετα και οριζόντια

τους αλγόριθμους αυτού του κόσμου

εξετάζω.

Μπλουζ Α.

Θα 'θελα να σου
βγαζα τη μπλούζα
κι έπειτα και την άλλη,
την αόρατη ,

για μια στιγμή μονάχα να σε δω,
γυμνό τελείως 
να τελειώσω.

Και ύστερα ,
να γίνω εγώ το ρούχο σου
το βρώμικο σου ,το τρύπιο
το τι σερτ.

Το ξέρω 

αν θέλουμε να μπλέξουμε,
θα πρέπει να το πλέξουμε.

SURE ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΙΙΙ

Αν ήμουν άντρας,

κάθε πρωί θα κατούραγα τον τοίχο.

~

Οι άνθρωποι,

χωρίζονται στους κανονικούς και στους άλλους.

Εγώ κανονικά, είμαι άλλη.

~

Οι γυναίκες είναι για να φτιάχνονται

και οι άντρες για να τις φτιάχνουν.

~

Μπορεί να είμαι άφραγκη,

αλλά καλύτερα άφραγκη

παρα Tιέστο και adidas.

~

Η μάνα μου ,μου είπε πως

με γέννησε για να της φύγω μια μέρα.

Ναι ρε μάνα,

αλλά τώρα που σου έφυγα,

που στο διάολο είσαι και δε σηκώνεις το τηλέφωνο;

~

Ενός τριημέρου σιγή,

για όλα τα κορίτσια που

έχασαν τη παρθενιά τους στις τριήμερες εκδρομές.

~

Ελπίζω οι επόμενοι ολυμπιακοί αγώνες

να γίνουνε στο σπίτι μου,

μπας και έρθει κάνεις,

να καθαρίσει αυτό το μπουρδέλο.

~

Κάθε φορά που μου' ρχεται η περίοδος,

κάνω τον σταυρό μου και λέω "ευχαριστώ".

Όλοι οι άλλοι,

κάνουν τον σταυρό τους 

και λένε "υπομουνί".

~

Στάζεις καύλα.

Κάτσε να σου δώσω κανα χαρτομάντιλο,

μη λερώσεις κανα ρούχο.

~

Ζευγάρι μάλωνε χθες κάτω από το σπίτι μου.

Αυτή ξανθιά,αυτός μπλουζάκι V.

Βγαίνω και τους φωνάζω:

"Ρε παιδιά μπουζούκια δεν έχετε να πάτε να τα πείτε;"

~

Η γενιά μου επαναστατεί,κρατώντας

στο ένα χέρι ρόπαλο,

στο άλλο φρεντο καπουτσίνο.

~

Φανταστείτε τους εκφωνητές

των ποδοσφαιρικών αγώνων στη καθημερινότητά τους:

"Ζαμπόν,πάσα στο τυρί

που δίνει εύκολα θα λέγαμε στο ψωμί,

μέσα,πιέζει,πιέζει και

ΤΟΟΟΟΟΟΟΣΤ

ΤΟΟΟΟΟΟΣΤ "

~

Εσείς γελάτε με τα ποιηματάκια μου

και τα τετράδια μου τα κρυφά,

μουσκεύουν απ' το κλάμα.

~

Τι έγινε σοβαρευτήκαμε;

Α,είπα μήπως.