γέφυρες,ντετέκτιβ κι εγώ.

Επιλέγω να μην μιλάω επιλέγω
Αυτή η σιωπή να αρχίσει να λέει
τα δικά της.
Κάτω από μια γέφυρα 
εγώ κι
ένας μυστικός ντετέκτιβ
που με ψάχνει έντονα. 
Έχει φάει τον τόπο για μένα
μα δεν μιλάω τον αφήνω
να νομίζει πως δεν
υπήρξα ποτέ.
Κιομως 
είμαι κάτω από τη γέφυρα,
σχεδόν κοροϊδεύω
τον ίδιο μου τον εαυτό πως
δεν είμαι αυτή που νομίζω γιατί,
Δεν είμαι καμία.
Αυτός ο ντετέκτιβ ξέρει καλά
τη δουλειά του αυτό που κάνει
Το κάνει καλά .
Μα όμως είναι απλά ένας ντετέκτιβ 
κιεγω κρύβομαι τόσο
πετυχημένα,
εγώ που δεν είμαι εγώ 
κι αυτός ο ντετέκτιβ 
ενδεχομένως ένας παλιός μου εραστής 
είναι καλός στη δουλειά του 
μα όχι στον έρωτα,
Παρόλαυτα 
Η γέφυρα είναι η γέφυρα 
Εγώ είμαι από κάτω 
Κι αυτός είναι ένας ντετέκτιβ 
που δεν θα με βρει 
γιατί δεν με ήξερε πότε .
Και τώρα που βρέχει 
το νερό και η σιωπή μου 
σβήνουν τα ίχνη μας. 
Αυτή η γέφυρα 
γεφυρώνει και χωρίζει 
περισσότερα 
αποσα νομίζαμε  
μα σίγουρα λιγότερα 
αποσα θα ήθελα .
Μερικές φορές για λίγα λεπτά 
Θέλω να με πιάσει πολύ 
Να με πιάσει εντελώς
Μα η ελευθερία μου είναι 
Κάτι κερδισμένο ,
ο μόνος τρόπος είναι
να θελήσω να με βρει να 
του φωνάξω 
Συγνώμη κύριε ντετέκτιβ μου 
είμαι εδώ,
κάτω από τη γέφυρα
Θα ήταν εύκολο μετά
και αυτή η σχεδόν 
αστυνομική ιστορία 
αυτή η σχέση γέφυρα
ανάμεσα σε εμένα και στον 
Ντετέκτιβ μου ,
Είναι ένα παιχνίδι όπως 
η βροχή με τη σιωπή μου 
όσο και να συνεχίζουν 
οι σταγόνες εγώ δεν παραπονιέμαι 
παρόλαυτα 
αυτός είναι ένας μονόλογος 
και τίποτα παραπάνω 
Μια γέφυρα που ενώνει
Εμένα με Εμένα 
και που από κάτω είμαι Εγώ 
με έναν ντετέκτιβ εντωμεταξυ
που με ψάχνει 
κάπως έντονα 
δηλαδή 
ένας Έρωτας ακόμα βροχερός 
γεμάτος Σιωπή
με κάμποσο πληγωμένο λυρισμό 
Και τίποτα άλλο.
Από μια γυναίκα που 
δεν ξέρει ποια είναι 
Ανάμεσα
σε τόσους ανθρώπους άτομα
δίπλα σε τόσο ψηλά κτίρια
αυτή η γέφυρα 
με βρίσκει σύμφωνη
σε αυτή την αναζήτηση 
γεμάτη ησυχία και
σε λέξεις που δε
σταμάνε ποτέ
πάνω σε γέφυρες κάθε 
στιγμή έτοιμες
να πηδήξουν 
ικετεύοντας κάποιον ντετέκτιβ
Ενδεχομένως Εραστή 
να θέλει να τις σώσει.

μουσική.

Ναχαμε να λέγαμε 2.

Οι κρυφοί έρωτες είναι
σαν υγρό στου πνεύμονες,
είναι κρυφοί,
επικίνδυνοι
και φυσικά υγροί.

 ~

Στο μπαρ τα φώτα χαμηλώνουν
ώρα στην ώρα ποτό
στο ποτό
και στο τέλος
όλοι καταλήγουν σκοτεινοί
στο φωτεινό ξημέρωμα.
Μια μπουγάτσα ένα ταξί
άντε κανένα φιλί
και δρόμο.

 ~

Είμαι ένας αναπτήρας
χωρία υγραέριο
με πατάς και σβήνω
με πατάς μα σβήνω
με πατάς
αλλά ο διπλανός σου έχει άλλον
ευτυχώς που
ποτέ δε ξεμένουν και οι δύο
σε αυτές τις ιστορίες.

 ~

Στο ραδιόφωνο οι Μπιτλς
όλο κλαίνε
μισέλ μα μπελ
i love you i love you i love you.

Μα κύριε ΜακΚάρτνεϋ

που καιρός για έρωτες
δε βλέπεις πως
είμαστε όλοι φλώροι;
Άστα γι αργότερα αυτά
τα ερωτικά σου
και μέχρι τότε ελπίζω
να μην έχεις πεθάνει κι εσύ.

 ~

Ψάχνουμε τους εαυτούς μας
σε δρομάκια και
σε αυτοκινητόδρομους
σε σχολεία και συναυλίες,
μα μήπως
και λέω μήπως
γιατί μπορεί και όχι,
μήπως είμαστε απλώς
αυτά τα πράσινα χορταράκια
που συνοδεύουν τις μαργαρίτες
και που κατουράνε τα σκυλιά
τώρα
που ήρθε η άνοιξη;

βιβλίο δεκαπέ.

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
Ουστ απο εδώ
πλατεία Αριστοτέλους
κάπου το απόγευμα κάπως
με άβολο στομάχι. 
Μία κυρία με περίεργα μαλλιά,
Αναζητώντας τον χ
τον άγνωστο χι
Χείλια από κραγιόν ξεβαμ

Αυτός ο ουρανός είναι τόσο
Ανθρώπινος θα έλεγε κανείς 
πως κάποιος εκεί πάνω
έβαλε πλυντήριο,

Αναζητώντας τον ξανακερδισμένο χρόνο
Βιβλίο δεκαπέντε 
Αισθάνομαι πως
δενιωθωτιποτα,
Πραγματικά πολύ περίεργο μαλλί 
Αυτή η κυρία χαϊδεύει 
αυτόν τον σκύλο αυτός ο σκύλιος
που χαϊδεύεται από αυτήν
τη κρύα σκύλα,
Λοιπόν λέγαμε

Αναζητόντως σίγουρα ναι,
Μα γιατί είναι 
τόσο περίεργα αυτά τα μαλλιά
δεν νιώθω τίποτα γιαυτα
τα περίεργα μαλλιά κυρία μου 
Αλήθεια
γενικά δεν αισθάνομαι
και πολλά 
Πλατεία Αριστοτέλους 
κάπου κάπως το απόγευμα 
χθες αύριο.
Αναζητ