τι;

έχω μια αίσθηση χορού
το Όλο μου/σώμα
και μουσκεμένο μυαλό μα
ειμακίνητη
ανάμεσα σε αυτοκίνητα
φιμέ τζάμια με
δε τους βλέπω δε βλεπόμαστε
γιατί δεν είμαι
χορευόμενη
στη διάβαση απάνω
από δω εκεί και πίσω εδώ
παραπεταω κι ενώ
όλα τα φανάρια
μου κόκκινη κάρτα εγώ
μετακοιμαμαι βιαστική
αγκαλιά στα γόνατα
της τζαζ γονατιζμενη
μου τον αντίχειρα με
σε στάση ωτοστόπ
αναμενουμενη οδηγό
για να με πάει
λουσμένοι στα πράσινα
φώτα να κουβεντιάσουμε
ακίνητοι με μάρκες αμαξιών
κι ολαυτα τα κανονικά
που σκέφτεται κάποιος
περπατάει ενώ
πεζοδρόμια στα πόλης της
με ακουστικά φορώντας
από τα φτηνά,

λιωμένοι λουόμενοι 

αζόρες η ώρα μεσημέρι.

τζίνα νανά,

όσα μικρά ποιήματα 

δε χωράνε μέσα στη τσέπη μου,

τα πίνω τζιν 

με ανανά και πάγο

αυτό το καλοκαίρι στη δουλειά.

δεν είναι και τίποτα

το σπουδαίο άλλωστε

όταν νερώνει 

δε πίνεται με τίποτα.

όμως με βοηθάει

στη τόση ζέστη 

όπου τα ιδρωμένα μαλλιά 

μου κολλάνε πάνω

στα χείλια μου.

αυτό το τζιν ανανά

κι ένα κλαμερ,