Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

μωβ.

αυτό το φως είναι για τις στιγμές που κλείνω τα μάτια μου το κρατάει το σπίτι μέχρι τη στιγμή που θέλω να κλείσω τα μάτια μου χαϊδεύει πρώτα τον ώμο μου αλλά εγώ δεν βλέπω τίποτα έχω κλείσει τα μάτια μου έχω κλείσει τα πόδια μου έχω κλείσει τα παντζούρια μου έχω ανοίξει τον δρόμο στο φως που θέλει να με χαϊδεψει να έρθει κατά πάνω μου για όσο εγώ δεν το βλέπω αυτό θα με βλέπει στέκομαι μέσα σε ένα πλήθος με κλειστά τα μάτια μου και χορεύω κάτω από προβολείς που με φωτίζουν κόκκινη είμαι αυτή η κόκκινη γυναίκα στο σκοτάδι του πλήθους με τα κόκκινα παπούτσια μου δεν με νοιαζει αν είμαι γυναίκα άντρας η βράχος σκαρφαλώνω στα κεφάλια των ανθρώπων με κλειστά τα μάτια με ανοιχτή τη καρδιά μου κόκκινη φωτισμένη μαζί με το στέρνο μου κοιτάμε προς τα πάνω λες και για κάθε στερνή φορά αναπνέω το κόκκινο φως που με φωτίζει τελικά έχει κιαλλο όσο περνάει η ώρα κοιμάμαι βαθύτερα ο κόκκινος ύπνος μου αιμορραγεί πάνω στους ανθρώπους που δεν με κοιτούν μα ούτε κι εγώ τους κοιτάω πονάω τόσο πολύ που δεν αισθάνομαι τίποτα τα κόκκινα κεφάλια των ανθρώπων δείχνουν προς τα επάνω βουλιαζω στον αργό μου λήθαργο απίθανο το θέμα που ακούγεται ενός φανταστικού μαλάκα ένας φανταστικός ύπνος με τα φαντεζί κόκκινα φώτα του τα μάγουλα μου κοκκινίζουν η γλώσσα μου φαντάζει κατακόκκινη οι προβολείς δείχνουν προς τα κάτω δηλαδή προς τα εμένα ο κόσμος κοιτά όμως ψηλά μα δε με βλέπει είμαι εγώ ανάμεσα στον ύπνο μου και στη ζωή μου είμαι εγώ στον κόκκινο ύπνο μου που πονάω πιο πολύ απ όλους είμαι εγώ που ανοίγω τα μάτια μου ανοίγω τα παντζούρια μου τα πόδια μου ανοίγω τα μάτια μου ξυπνάω στα μπλε είμαι στα μπλε μου οι πατούσες μου είναι μπλε ο ουρανός μπλε όλα ήταν κόκκινο και τώρα είναι μπλε η καρδιά μου πάλι κλειστή πάλι έκλεισε φοβισμένη και μωβ κόκκινο και μπλε ίσως μωβ η πόλη συνεχίζει συνεχίζουν ολα εγώ συνεχίζω η καρδιά μου μωβ μελανιασμένη πάλι κλειστή οι γείτονες φωνάζουν το λεωφορείο βιάζεται αυτός ο ύπνος ήταν ο,τι έπρεπε στο πρώτο κατουρημα 
μου ήρθε η περίοδος





άρτγουορκ Barba.dee

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2020

Έρικα.

έρικα δε ξέρω γιατί σου γράφω μάλλον επειδή δεν είμαι στα καλά μου και όταν ήσουν φίλη μου σου έλεγα συχνά πυκνά πόσο στα καλά μου δεν είμαι μάλλον έχω μέσα μου ένα καράβι που φεύγει προς κάθε κατεύθυνση σε κάθε ηλιοβασίλεμα κάποιες φορές στα δύσκολα βοηθάνε τα πουλιά πάνω στα δέντρα αλλά μετά σκέφτομαι τα δέντρα να καίγονται και σταματάω να σκέφτομαι τα πουλιά για να μη τα σκοτώσω στο μυαλό μου έρικα το μυαλό μου είναι ένα συγκρουόμενο στο λούνα παρκ στα Γιάννενα οδηγούσα πάντα καλύτερα μόνη μου το μυαλό μου λειτουργεί πάντα καλύτερα μόνο του βλέπεις έρικα τώρα είναι κάπου ανάμεσα σε λάθος μυαλά με συμφέροντα σα συγκρουσμένα συγκρουόμενα εκείνο το λούνα παρκ ήταν λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας κοντά στη λίμνη συνήθως εμείς δε πηγαίναμε εκεί αλλά θα ήθελα να σε είχα πάει αλήθεια να περάσουμε λίγο χρόνο εκεί μαζί και για μια στιγμή να μη είχαν περάσει τόσα χρόνια να μου πεις πως όλα θα πάνε καλά και γω για ακόμα μια φορά να μη σε πιστέψω θα ζωγράφιζα πάλι όπως τότε ασταμάτητα χωρίς να σκέφτομαι όλες αυτές τις πληγές που μου ανοίξανε τα κωλάτομα που βρέθηκαν μπροστά μου θα σταματούσα να εύχομαι να μην είχαν ποτέ γεννηθεί και θα φορούσα πάλι αυτό το μαύρο φόρεμα το εξώπλατο που μου δάνειζες μερικές φορές το Σάββατο και έμοιαζα να είμαι πολύ μουνάρα αλλά εσύ ήξερες πως όσο περνουσε ο καιρός εγώ σκλήρυνα και όλα αυτά καθόλου δε με ένοιαζαν και το φόρεμα σου μπορεί να έχει χλωρίνη πια μπορεί το λούνα παρκ μου να το ξηλώσανε αλλά εγώ είμαι ακόμα εδώ και σε σκέφτομαι μα πιο πολύ σκέφτομαι εμένα να νικάω τα κωλάτομα που σου έλεγα παραπάνω σαν σε πίστα στο πλέι στέισον χχχ και τρίγωνο και μπουμ κλωτσιά σταρχίδια γιατί το άξιζε σίγουρα κι εγώ μετά παίρνω μια έξτρα ζωή γιατί αγωνίστηκα με δύναμη και χωρίς σούπερ πανοπλία η το βέλος που τους γαμάει όλους πιο εύκολα και τα κατάφερα χωρίς να γίνω πιο καχύποπτη με τους ανθρώπους βγήκα από τη πίσω πόρτα χωρίς να με δουν και η πίσω πόρτα βγάζει στο λούνα παρκ που λέγαμε τα δέντρα έχουν πάνω όμορφα πουλιά και τίποτα δε καίγεται εσύ είσαι εκεί και καπνίζεις γκόλντεν Βιρτζίνια με το καφέ δερμάτινο και οι ελιές στο πρόσωπό σου είναι ο χάρτης για να πάω στην επόμενη πίστα αυτό έρικα 
κι αν δεν είναι γράμμα.