Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

ένας/μια/ένα

Ένας λήθαργος που μας τροφοδοτεί 
με τους μεγαλύτερους μας φόβους.
Μια καπότα φωσφοριζέ που μας προδίδει
 πέντε δεύτερα πριν το τέλος.
Μια μουσική 
που με λάσο μας δένει στην καρέκλα 
και κάθεται πάνω μας.
Μια καλημέρα που μας στέλνει για ύπνο.
Ενα χαρτί γεμάτο μελάνι 
που δεν θα στεγνώσει ποτέ.
Ενας φίλος που μας ζητάει να τον ακούσουμε 
και δεν μιλάει.
Μια πανσέληνος 
που μας υπόσχεται ελευθερία 
και μας στέλνει λυκάνθρωπους.
Ενα τεράστιο κρεβάτι 
που μας βιάζει ενω κοιμόμαστε.
Μια υπέροχη δήλωση που λέγεται 
μετά απο τόνους ναρκωτικών.
Ένας ερωτεύσιμος ερωτευμένος 
που κάνει κουτσό σε όλη την πόλη.
Ενα μυρμήγκι 
που επιμένει να μας ενοχλεί ενώ γαμιόμαστε.
Ενα καλογραμμένο κείμενο
 που θα ξεχαστεί σε δυο μέρες.



Η έννοια της διαφάνειας.

Η έννοια της διαφάνειας,

σε μινιμαλιστική αρχιτεκτονική
σε κανάτες με νερό
σε οπτική επικοινωνία με τους πεζούς μέσω παραθύρου
σε απέρνατο ωκεανό
σε δυο καλούς φίλους.

Η έννοια της διαφάνειας,

σε καθαρό οινόπνευμα
στην κατάργηση της προοπτικής απεικονίσεως μέσω Κυβισμού
σε κάποιον πολλαπλό σεξουαλικό οργασμό
στον καθρέφτη ενός ανέραστου ταξιτζή.

Η έννοια της διαφάνειας,

μεταξύ πρώτου ορόφου και ισογείου
μεταξύ γλάρου και ψαριού
μεταξύ αστέγων και εστιατορίων.

Εμείς, 
     στην έννοια της διαφάνειας.

Εμείς,
     μεταξύ έννοιας και διαφάνειας.

Εντωμεταξύ,
μεταξύ μας,
με ταξί.