τσέπης.

ήρθε το φεγγάρι πάλι ολόκληρο 

να μας αδειάσει τελείως την καρδιά 

/

όλα τα σκαλοπάτια που περπατώ 
καταλήγουν σε αδιέξοδο 
και αυτό για να τα περπατήσω πάλι κάτω 
να με πονέσει ξανά 
το δεξί μου γόνατο 

/

ξέρω τόσο καλά το μαγαζί 
που αν μου λέγανε να το πάρω 
θα έλεγα όχι

/

το χιούμορ μου είναι 
τόσο κυνικό 
που δεν βρίσκω λόγο 
να το λέω χιούμορ 

/

ο μόνος λόγος που αξίζει 
να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο 
είναι μπας 
και είσαι εσύ στο δίπλα το δωμάτιο

/

 

μερικές φορές 
το να γυρνάς σπίτι μεθυσμένος 
είναι αίσθημα προσωπικής ευθύνης 

/

θα ήθελα μια Τρίτη πρωί 
ο καφές 
να μου ξυπνήσει ένα όνειρο 
και ας μου δημιουργήσει ταραχή 

/

πολλά λεφτά στα εμφιαλωμένα 
τα νερά εδώ στο νησί 
πολλοί και οι εμφιαλωμένοι 


/

μπαίνω στο σούπερ μάρκετ 
να πάρω ξυραφάκια 
και με κοίταξαν τα νουντλς στη γωνία 
παραμελημένα 
που φύγανε οι τουρίστες 
και μείνανε στο ράφι 

/

οι σκέψεις μου είναι τόσο διάσπαρτες 
όσα τα ρούχα στο μικρό μας σπίτι 
το πιο συχνό 
να φορέσω ό,τι βρω 
συνήθως φόρμες

/

όσα γράφω 
ξεχνιούνται χωρίς ενοχές 
όσα νιώθω 
πάλι το ίδιο 

/

πλέον δεν ξέρεις 
αν γράφεις ποίημα η ποστ
το ίδιο φευγαλέα 
τα χαϊδεύουν οι αντίχειρες

/

να ήτανε οι ταμειακές 
το κλείσιμο όλης μας της ημέρας 
να μας λένε στο τέλος της βραδιάς 
ένα και ένα ίσον τόσο 
μην το ψάχνουμε μετά
ιδρωμένοι στα παπλώματα 

/

στην Σύρο ένα μέτριο λάιβ 
θα έλεγε κανείς 
ο Βαμβακάρης δεν χειροκρότησε 

/


μένουνε άδεια τα τετράδια 
και εγώ τα λέω στον σκύλο 
που δεν νομίζω πλέον 
ότι με συμπαθεί και τόσο πολύ 


/

η σεζόν πέρασε 
πάλι από πάνω μας σαν τρακτέρ 
και ο χειμώνας 
μας κλείνει το μάτι 
και της πιάνει τον κώλο 

/

η πολύχρωμη Δήμητρα 
ψάχνει το βόρειο σέλας 
μάλλον δεν κοιτάει συχνά 
τα μάγουλά της 

/

δεν βρήκανε αντίκρυσμα 
τα κοπλιμέντα μου 
ό,τι και να πω 
αυτός ακούει αυτά που δεν τον βολεύουν
γιατί τον βολεύουν περισσότερο


/

μερικές φορές είμαι τόσο μπερδεμένη 
που δεν ξέρω αν έστριψα
το επόμενο τσιγάρο 
ή το επόμενο στενό 


/

ένα ακόμα κακό πράγμα του πολέμου 
είναι να γυρνάς σπίτι 
με τα καινούργια σου παπούτσια 
και να έχεις σοβαρές ενοχές 


/

όσο εμείς κοιτάμε μαλωμένοι
ένα ροζ ηλιοβασίλεμα
κάπου αλλού 
ξημερώνει ένα

καινούριο ξενέρωμα

/ 

αν πας στην κόψη του γκρεμού
κανείς δεν θα σου πει να πέσεις 
εκτός αν σταθείς 
σε μια Λωρίδα χώμα 

\

είμαι πολύ μικρή 
πολύ μικρή μέσα στο σύμπαν, μέσα στο ηλιακό σύστημα,
μεσα στους γαλαξίες, μέσα σε μια μαύρη τρύπα,
δεν παύω όμως 

να είμαι