ΠΕΙΝΑΣεΜΕΝΑ.

όταν νοιώθω άβολα σκέφτομαι ένα δωμάτιο
που μέσα έχει πολλούς αμίλητους ανθρώπους,
των οποίων τα στομάχια ακούγονται και γκρινιάζουν
αλλά κανείς δε παίρνει την ευθύνη,
κιέτσι νοιώθω καλύτερα.

πεινασμένοι άνθρωποι περπατούν
στους δρόμους της πόλης,
θαρρείς κουβαλάνε αλάτι στης τσέπηστο μπουφάν
για να σε φάνε στη πρώτη ευκαιρία.

άνθρωποι ερωτευμένοι,
που λυσσάνε ο ένας για τον άλλον
κι όλοι μαζί ανακατεύονται και τρώγονται.
Eρωτευμένε , Ε
γλείψε μου το δάχτυλο
έχω ωραία γεύση γλείψτο,
πεινασεμένα.

πονεμένοι άνθρωποι στους δρόμους,
ψάχνουνε θερμίδες στα σκουπίδια
μερικοί κοιτάνε τον ουρανό,
κάποτε τα αεροπλάνα θα κουραστούν να πολεμάνε
θα μας ξαναπετάξουνε λίγη σοκολάτα.

κι εγώ που ταΐζω τους πάντες σιωπηλά
θα με πάρουνε μαζί τους στον αέρα,
μιας και το δικό μου το στομάχι ακούγεται πολύ
κι ο,τι τρώω
το ξερνάω μεθυσμένα στη λεκάνη

σκέφτομαι να με ταΐζουνε φιλιά και να χορταίνω,
μα σας κοιτάζω όλους εσάς που
με δυο ποτά και δυο τσιγάρα
παρακαλάτε για λίγη γαματοσύνη με ψωμί
κι αργά κι απλά
κι οριστικά,

μου κόβεται η όρεξη.

Πρωινή ροή.

σαφτους τους τρομερούς
τους πρωινούς τους τύπους τους μπλε
που δουλεύουν το πρωί
κι έχουν πρωινές ασχολ ίες

σαφτους βρίσκεται η απάντηση
λοιπόν;
γιατί κι εγώ πρωί ήθελα μα κατέληξα νύχτα
είμαι πρωινή με βραδυνές εκλάμψεις
είμαι σκοτεινή στις πρώην μου επάλξεις

λοιπόν πως είναι
να μην άκουσες ποτέ τους μεθυσμένους να γκρινιάζουν
για τα τα χιονισμένα σύννεφα τα
φρύδια τους που γλίστρησαν αλκοολικά
αργά
και κοιμάσαι χωρίς αφτούς τους ήχους κιμωλίας
των σκέψεων που τρίζουν
όχι δε
νείναι η ντουλάπα

εγώ είμαι
που καπνίζω στο σαλόνι
μωρό μου σχόλασα κιαπόψε
και ήρθα στο καναπέ μου νακούσω μουσική
εγώ που χθες έγραφα εξυπνάδες κοιτάω έναν
κάτω από τη πολυκατοικία

κάποιος του δήμου τύπος
πρωινός, σκουπίζει τα σκουπίδια της βραδιάς


και πάντοτε με ψάχνει
μα πάντα του ξεφεύγω.

https://www.youtube.com/watch?v=KUCyjDOlnPU

σχαίδοιο 1.

"λοιπόν

έχω μια καλή ιδέα

για το πως θα καταστρεψουμε τις ζωές μας.

λοιπόν άκου το πλάνο.

πρώτα θα ξεχάσουμε ο,τι ξέρουμε

και μετά θα φύγουμε απο εδώ 

μια για πάντα".

τίποτα καλύτερο

απόταν ο αέρας βρωμάει έρωτα

,γαμώτο.

Κάλλος τον χειμώνα.

ξύπνησα κι ελευθέρωσα τα φυλακισμένα 

από το λαστιχακι μαλλιά μου 

δεμένα σφιχτά στον δεμένο μου ύπνο 

και σφιχτά αναπνέοντας ξελύθηκα

οι μέρες,  μας βρίσκουν να τις ψάχνουμε

οι περισσότεροι από εμάς

τις ξενυχτούσαμε για να τις κρατάμε λίγο παραπάνω

οι περισσότεροι τις απαρνήθηκαν τις νύχτες

τις προτιμούν με ήλιο

βιταμίνη ντε και καλά

όταν το βινύλιο γυρνά γύρω γύρω

πιστεύω πως η μουσική ακούγεται στα έπιπλα

και στα ρούχα μου, και στα μηχανήματα ακόμα

όλοι εμείς οι άψυχοι

αναλογιζόμαστε παρέα

την αναλογικότητα που μας αναλογεί

Νοιώθω κομοδίνο κάθε που

το πικ απ μου κλαίει φλόυντ

και σαν να είδα εχθές

το μπουφάν μου να φιλάει τον ενισχυτή

που χούφτωνε το πολύμπριζο

που έλεγε αστειάκια στο χαλί.

έχω ανταλλάξει τις λέξεις μου με έλξεις

μέλκηθρο να κάνω βόλτες στη βροχή
καλώς τον χειμώνα,
οι ανάσες μου καυτές θα καπνίσουν την ομίχλη

μα πρώτα
θα ξεπλύνω τα χέρια μου αργά
έτοιμη γιαακόμα μια φορά να με προδώσω.

https://www.youtube.com/watch?v=rg2_vMPayTw

wonderμέλλον.

η  μουσική με απορούφηξε
στιγμιαία και
την επόμενη στιγμή θα γυρνούσα πλευρό στο κρεβάτι και νυσταγμένη
θα αναστέναζα
δυο λεπτά πριν είχα βρει
μια στάση βολική
θαλεγε κανείς
είχα τοποθετήσει τη καρδιά μου
έτσι ώστε να μη τη πιέζω
για να μη πιέζομαι,

πάνω στα κρεβάτια
μπορεί να πάρει κανείς πολλές στάσεις
κιαν και οι καλύτερες είναι αυτές που θέλουν δύο,
αυτή η στάση με τη καρδιά
είναι από τις δύσκολες, χρειάζεται
να είναι ρυθμική όχι αυτιστική,
οι βραδυνές ταχυπαλμίες είναι η απόδειξη
πως οι συστολές και οι διαστολές
δεν οδηγούν πάντα σε ευχάριστα αποτελέσματα.

"Μην αγχώνεσαι για το μέλλον",
απάντησε ένας γέρος που του εξήγησα τη φάση
αλλά ναι βέβαια,
πόσο να ανησυχεί για το μέλλον κάποιος που του μένουν 5 χρόνια,
ρε γαμώτο.

Η μουσική με ξαναπορούφηξε
στιγμιαία
θα ξαναγυρνούσα πλευρό στο διπλό κρεβάτι
και θα άλλαζα θέαμα,θα αναστέναζα
και ξάφνου
ρε γαμώτο,
αυτός ο τίγκα αλκοολικός γέρος
κόκκινος σαν το καρπούζι από τα τσίπουρα,
μπορεί και να'χε δίκιο.
Και πριν προλάβω να με πείσω
με πήρε ο ύπνος από πίσω.

Σαυτο το μεσοδιάστημα
απο τον κυνισμό στην αισιοδοξία,
εκεί πάντα συνήθως χαλαρώνω.

ή μπορεί απλά.
ναπρεπε να αλλάξω πλευρό.

i φακ,you φακ,we all φακ for my φακ.

έχω ένα γαμιέσαι
κρυμμένο μέσα σε κάθε μου χαμόγελο
κι έχω ένα γαμώτο
που το έχω χύσει μέσα στο ποτό σου.
το έχεις πιει κι έχεις μεθύσει
έχεις μονολογησει και τοχεις ξεράσει
το έχω σφουγγαρίσει και σέχω συγχωρήσει
τοχεις ξεχάσει και μέχεις αγνοήσει

έχω ένα γαμιέσαι
θαμμένο μέσα σε κάθε μου κουβέντα
κι έχω μια πίκρα
που την έχω αντιληφθεί στην έχω περιγράψει
με έχεις καταλάβει και το έχεις προσπεράσει
στην έχω ξαναναφέρει και μεχεις κατανοήσει
τουχουμε συζητήσει και έχω ξαλαφρώσει
μουχει ξανάρθει και την είχες ξεχάσει
σέχω κουράσει και με έχει πνίξει

έχω ένα γαμιέσαι
τσαλακωμένο μέσα σε κάθε μου τσέπη
διπλωμένο σε κάθε μου συρτάρι
καβατζωμένο μέσα στο σουτιέν μου
γατζωμένο από κάθε τρίχα πάνω στο κορμί μου
χιουμοριστικά ειπωμένο σε κάθε μου ατάκα
μεθυσμένο στο μεσημεριανό μου πιόμα

το χω χτυπήσει με το χέρι μου πάνω στη μπάρα
και μουχει ξεγλιστρήσει
τοχω καπνίσει στο τσιγάρο μου μέχρι τη γόπα
μα άναψα κιάλλο.

έχω ένα γαμιέσαι
κρυμμένο μέσα σε κάθε μου χαμόγελο
κι έχω αρχίσει να πιστεύω πως θα μείνει εκεί
για πολύ καιρό ακόμα.
έχω μάθει πια να το κάνω να μη φαίνεται
αλλα είναι και φορές
που μιλά πριν απο μένα

και δεν ξέρω πως να το τελειώσω όλο αυτό
δε μπορώ να δώσω φως στο τούνελ
δε μπορεί ούτε το το τούνελ να ναι τούνελ
γιατί βρήκε σαδιεξοδο.
δε ξέρω πως να το τελειώσω όλο αυτό.
θα φταίει σίγουρα που γαμιέσαι

αλλά μάλλον θα φταίει και που γαμήθηκα και γω
κι έχω τελειώσει τόσες φορές
που δεν αντέχω άλλο.

ν αμην.

ζω διαρκώς μέσα σε μια εκκλησία
μαζί με τις γιαγιάδες κάνω ποδόλουτρο
σε αλάτι ιμαλαίων να φύγουνε οι κάλοι
αχ οι καλοί οι ψάλτες μου 
πάλι τραγουδάνε κινγκ κρίμσον
κρυψτον μου λεν τον σατανά παιδι μου κρυψτον

είμαι η πιο πιστή αμαρτωλή όλου του κόσμου
καίγομαι συνέχεια,ανάβω ασταμάτητα
σουβλίζω ζωντανά κοτόπουλα μεσα στο ιερό
γκαβλώνω το παπαδοπαίδια
πάλι τα πόδια μου ξέχασα να κλείσω

αγια Μαρία-Αννα σαγαπω κι ας μη σε βρίσκω
άγιε Γε όργιε σευχαριστώ που μας ενώνεις
άγιο Γιο πέφτω και σηκώνομαι
σκοντάφτω και πέφτω πάλι
αγία Μαγδαληνη μάλλινο βρακάκι
φοράω απο κάτω

παντρεύομαι και μου πετούν ρυζι μπασμάτι
κλείνω το αριστερό μου μάτι στον τυφλό ψάλτη
άλτ
βγάλε τα παπούτσια σου περαστικέ
ξυπόλυτος κάνε τη προσευχή σου
πιες μπύρα μας τελείωσε το κρασί
σήμερα έχει και ψωμί 
μα έχει και χοτ ντογκ 
καινούριος μάγειρας με σύμβαση εργασίας 

και προσευχύνομαι
προσευχύνομαι κι έχω παρέα
προσευχύνομαι στα τέσσερα
σε σταυροειδή σχηματισμό 
ο παρτενέρ μου παθαίνει κράμπα
α 
α
πονάει λέει
και γω του χύνω αγιασμό ρε πάρε αγιασμό ρε
στη γάμπα που παθε κράμπα
και μετά στο πρόσωπο
καλή νωχελική χρονιά

αχ 
ωραία η εκκλησία και πόσο μαρεσουν
να μου δίνουν εντολές
οχι μόνο δέκα ! θέλω κιαλλες
δώσε μου εντολές να υπακούω
θέλω τους ψάλτες να βαράνε ψυχεδέλεια
κι εγω να βαράω τατουάζ ταυτόχρονα
θελω να γλείφουν όλοι τις εικόνες
και να βάζουν τα τρία τους δάχτυλα
πρώτα στο μέτωπο
μετά στη κοιλιά ύστερα δεξιά
και τέλος αριστερά

αχ ζω διαρκώς μέσα σε μια εκκλησία
με την έμυ γουάινχάους παναγία 
πόσο θαθελα ο θεός μου να με αφήσει
να πάω καμιά βόλτα προς τα έξω
βαρέθηκα όλο μέσα και μέσα
να μου δώσει κανα σιντί και να μου πεί
με την ευχή μου άκου την τέκνο μου.

οι κυριακές δεν είναι μόνο για λιβάνι
θέλει και πικ νίκ.

άχου ιι.

αβέλει γκοντορελιές έξω αν βγεις απο τη πόρτα
κι όπως πρώτα οι λέξεις προηγούνται
πριν εγώ θελήσω να σκιβάρω καν.
κι αβαρές το μπόντι μου το νοιώθω.
είμαι σίγουρη πως στα μπαρς
σούρα ταγλαρότεκνα κλακακεμπάρουν μεταξύ τους
μέσα στη ντούμα ,στα μπινελίκια
και στη σολοπενσού τους,
μόνοι γυρνάνε σπίτι
παραπατώντας στο υγρό στρούσι
που πάλι βράχηκε απόψε.
τα οριενταλ κορίτσια ψάχνουνε
σε βλέμματα λίγάκι ντουρανάσαμα
(παρντον μα τοχω δει το ταινιάκι)
κιαβέλουν ντέζια ταρσενικά
που κάνουν μόκο απο ντροπή και δε μιλάνε.
όλα τα τζασλότεκνα σεντροπία
χορεύουνε τη μιούζικα που κάποτε ακούγαν κι άλλοι
μέχρι η προπισελού να τους οδηγήσει
μόνους ή μαζί
να κάνουν χάζι το ταβάνι απο κάποιο ξαλιμάρι.

ξέρω πως μπίγκαρα πια για όλαυτά
μπορεί και να ξαναρθουν μα τώρα περισσότερο
ντεζιράρω έναν αμουρόζο αντάμη
στη ροσόλω μου να φλοκάρει
ίσως και καμια σφαιροκλαρού στο που και που
και κανα μουβιόνι,
μαχω τζασάρει απτα πολλά
κιεχω ηρεμήσει

εξκιούζμι που αβέλω ετρούσκα
δε με νοιάζει να τη δω κλεβέρα,
μα η μόκολά μου δε μιλά όπως συνήθως
κισως ναναι η πρώτη φορά

που η επόμενη επταζουρνού δε με τρομάζει
που η επόμενη γυροτέρα με κάνει νανυπομονώ
και το φουτούρι μου
το βλέπω  μες στο φούσι.

κοκοσκα σε.

μαλάκα ακούς

τους μαλακούς ήχους της βλεφαρίδας μου που στάζει;

νυστάζει το σώμα μου και καταρρέει

στάζει στο πάτωμα διασπάται σε δισεκατομμύρια

άτομα και μόρια

όρια μου λες πως έχεις κιεγώ τα πλησιάζω

(μα αν το νερό υπάρχει για να πίνετε

αν το σπέρμα είναι για να χύνεται

τότε τα όρια υπάρχουν

μόνο για να ξεπερνιούνται)

η συγχώνευση δεν είναι συγχορδία

χώνεψε το

ανοίγω το πεντάγραμμο κιαντι για κλειδιά

ζωγράφισα φλαμίνγκο

μαλ ακουσ τ;

σσσ

τη βραχνή μου ανάσα που

ανοίγει της γης όλα τα λουκέτα 

ακόμα και αυτά που δε φαίνονται

κιειναι κρυμμένα βαθιά μέσα σε σώματα και 

σεγκε φαλλούς
κιείμαι κρυμμένη βαθιά μέσα στο σώμα μου
σκατά μάσκα

δεν ακούς μου φαίνεται δε

ξέρεις τι μου γίνεται

βρέχει περίοδο τα σύννεφα είναι καυτό χρώμα ματζέντα

μαλλί γριάς

μ' άλλη γελάς

με μένα όχι
αλλά κιαυτό η ατζέντα σου το ξέρει

σκυφτή αργά συζηταγα με μια κολόνα της δεης
αδαής της είπα είναι
αδαής
συμβουλές της ζήταγα
και με χτύπησε φιλικά στον ώμο
παραπάτησα πάνω στο περίπτερο έπεσα
κι ένα ελικόπτερο ήρθε και με μάζεψε

άκου

δεν ακούγεται τίποτα

μονάχα συ που αναπνέεις,
σκάσε επιτέλους σκάσε

άραγε

πως μπορείς πάλι και κοιμάσαι

με τόση φασαρία;