Κακόγουστοι Αύγουστοι.

κόβεται σε φέτες λεμόνια limeς
ο Αύγουστος που αγαπώ
μπαίνει σε σκαλιστά ποτήρια
με βιοδιασπώμενα καλαμάκια
βιοδιασπώμενα χαμόγελα στενών
ανθρώπων που στριμώχνωνται
καλαμάκια μερικές φορές μπαμπού
κι ένας παππούς να
φωνάζει καλωσήρθατε
ένα νησί βουλιάζει 
κόβεται κι αυτό λεπτές φέτες 
να χωρέσει στις καρδιές μας 
μα αντί να μοιάζει πιο όμορφο
το πιο συχνό ξινίζει 
κι όλοι να αναρωτιούνται
πόσο ακόμα θα κρατήσει
αυτός ο δυνατός αέρας
ψηλά μποφόρ μάλλον 
μέχρι οι αφόρητοι επισκέπτες
να γυρίσουν σπίτι 
σκέφτομαι τους τόπους που δεν
ξελογιάζονται 
μέσα σε έναν μήνα
τους έρωτες που δεν 
υποπτεύονται πως είναι έρωτες 
τα σπίτια που κατοικούνται 
μονάχα για τριάντα ημέρες 
ένας Αύγουστος κομμένος 
και ραμμένος σε ποτήρια
σε ταξιδιωτικά εισιτήρια 
και σε δημοσιεύσεις
μένουν λιγες ημέρες ακόμα 
ξέρω 
θα περάσει 
αλλά μερικές φορές αναρωτιέμαι 
πόσους ακόμα Αυγούστους
αντέχει ένας παράδεισος 
μέχρι να γίνει κόλαση.