Χαρτο παίκτες.

Σκοτάδι,κόκκινο νέον η ταμπέλα,

τσόχα καταπράσινη,

δυο χαρτοπαίκτες.

Χαμηλά ποτήρια ανάγλυφα

σκούρο υγρό καφέ

ουίσκυ ρούμι ένα.

Μάσκες αντι ηλίου γυαλιών

παίζουν για να χάσουν.

Κινηματογραφικό πλάνο,

εδώ και εκεί ντυμένοι στα λευκά

κομπάρσοι.

Όλα είναι χρώμα.

Όλα είναι μπλόφα.

Και όμως τα ανοίγουν όλα,

ο Ερωτας δίπλα στην ομπρελοθήκη

χορεύει και ουρλιάζει.

Σηκώνονται

για την τελική συνηθισμένη χειραψία,

αλλά όχι.

Ξυπόλυτοι ανεβαίνουν στο τραπέζι

ρίχνουν βέλη στον Ερωτα

και πετάνε τις προσωπικές τους τράπουλες

στον αέρα γελώντας.

Μια τρύπα στις κουρτίνες

βάζει τον πρωινό ήλιο στο δωμάτιο,

ένα φορτηγό κορνάροντας

σταματάει την μουσική.

Ολοι έχουν φύγει,

οι χαρτοπαίκτες υποκλίνονται.

Ο ένας βγάζει απο το μανίκι 

άσσο κούπα και κόκκινη κορδέλα

και ο άλλος την μάσκα του.

Ασήκωτη ειλικρίνεια ξημέρωνε

καθώς το παραλίγο

θα ήταν πάντα χειρότερο απο το καθόλου.