ήρθε το φεγγάρι πάλι ολόκληρο
να μας αδειάσει τελείως την καρδιά
/
όλα τα σκαλοπάτια που περπατώ
καταλήγουν σε αδιέξοδο
και αυτό για να τα περπατήσω πάλι κάτω
να με πονέσει ξανά
το δεξί μου γόνατο
/
ξέρω τόσο καλά το μαγαζί
που αν μου λέγανε να το πάρω
θα έλεγα όχι
/
το χιούμορ μου είναι
τόσο κυνικό
που δεν βρίσκω λόγο
να το λέω χιούμορ
/
ο μόνος λόγος που αξίζει
να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο
είναι μπας
και είσαι εσύ στο δίπλα το δωμάτιο
/
μερικές φορές
το να γυρνάς σπίτι μεθυσμένος
είναι αίσθημα προσωπικής ευθύνης
/
θα ήθελα μια Τρίτη πρωί
ο καφές
να μου ξυπνήσει ένα όνειρο
και ας μου δημιουργήσει ταραχή
/
πολλά λεφτά στα εμφιαλωμένα
τα νερά εδώ στο νησί
πολλοί και οι εμφιαλωμένοι
/
μπαίνω στο σούπερ μάρκετ
να πάρω ξυραφάκια
και με κοίταξαν τα νουντλς στη γωνία
παραμελημένα
που φύγανε οι τουρίστες
και μείνανε στο ράφι
/
οι σκέψεις μου είναι τόσο διάσπαρτες
όσα τα ρούχα στο μικρό μας σπίτι
το πιο συχνό
να φορέσω ό,τι βρω
συνήθως φόρμες
/
όσα γράφω
ξεχνιούνται χωρίς ενοχές
όσα νιώθω
πάλι το ίδιο
/
πλέον δεν ξέρεις
αν γράφεις ποίημα η ποστ
το ίδιο φευγαλέα
τα χαϊδεύουν οι αντίχειρες
/
να ήτανε οι ταμειακές
το κλείσιμο όλης μας της ημέρας
να μας λένε στο τέλος της βραδιάς
ένα και ένα ίσον τόσο
μην το ψάχνουμε μετά
ιδρωμένοι στα παπλώματα
/
στην Σύρο ένα μέτριο λάιβ
θα έλεγε κανείς
ο Βαμβακάρης δεν χειροκρότησε
/
μένουνε άδεια τα τετράδια
και εγώ τα λέω στον σκύλο
που δεν νομίζω πλέον
ότι με συμπαθεί και τόσο πολύ
/
η σεζόν πέρασε
πάλι από πάνω μας σαν τρακτέρ
και ο χειμώνας
μας κλείνει το μάτι
και της πιάνει τον κώλο
/
η πολύχρωμη Δήμητρα
ψάχνει το βόρειο σέλας
μάλλον δεν κοιτάει συχνά
τα μάγουλά της
/
δεν βρήκανε αντίκρυσμα
τα κοπλιμέντα μου
ό,τι και να πω
αυτός ακούει αυτά που δεν τον βολεύουν
γιατί τον βολεύουν περισσότερο
/
μερικές φορές είμαι τόσο μπερδεμένη
που δεν ξέρω αν έστριψα
το επόμενο τσιγάρο
ή το επόμενο στενό
/
ένα ακόμα κακό πράγμα του πολέμου
είναι να γυρνάς σπίτι
με τα καινούργια σου παπούτσια
και να έχεις σοβαρές ενοχές
/
όσο εμείς κοιτάμε μαλωμένοι
ένα ροζ ηλιοβασίλεμα
κάπου αλλού
ξημερώνει ένα
καινούριο ξενέρωμα
/
αν πας στην κόψη του γκρεμού
κανείς δεν θα σου πει να πέσεις
εκτός αν σταθείς
σε μια Λωρίδα χώμα
\
είμαι πολύ μικρή
πολύ μικρή μέσα στο σύμπαν, μέσα στο ηλιακό σύστημα,
μεσα στους γαλαξίες, μέσα σε μια μαύρη τρύπα,
δεν παύω όμως
να είμαι
