Ανασαίνω βαριά
πάνω από κτίρια
απ' όπου πέφτουν και σκοτώνονται
λαίμαργοι εραστές
κι ανεβαίνω
στους κατηφορικούς λόφους
απαίδευτων κυριών
και κάθομαι σε ώμους
πειρατών μονόφθαλμων, ψιθυρίζω
στο αφτί τους
για το πόσο τους αγάπησαν
εκείνες οι κοπέλες
με τα μακριά φλοραλ φουστάνια
και πως βλέποντας τους να φεύγουν
κάψανε τα σπίτια τους
και σέρνομαι
δίπλα στα σκοτωμένα παιδιά
πολέμων εξουσίας
σε πρόβα τζενεράλε
ασέξουαλ αρχηγών.
Αλαλάζω ερωτικά ποιήματα
στα κατώφλια των φανατισμένων
για να φάω βρομόξυλο που κάνω φασαρία
και γελάω
κι από το στέρνο μου δραπετεύει
αυτό το μαύρο περιστέρι
και το τσιγάρο μου,
αχ το τσιγάρο μου
σβήνω στη παλάμη μου
κι έπειτα τη γλείφω,
το κώλο σου πιάνω
να δεις πως είμαι
ζώο πεινασμένο.
Ελα να φαγωθούμε μεταξύ μας
μεταξύ ύπνου κι αλκοόλ
να δαγκωθούμε
μέσα σε αυτόν τον κόσμο
,γυναικών-πορτατίφ,
,μετροσέξουαλ-αντρών,
να κυβερνήσουμε ανύπαρκτα βασίλεια
με τραβεστίνες και μαφιόζους να ονομάσουμε
δικά μας.
Τους αφήνω όλους
μαζί και μένα
στο συρτάρι του κομοδίνου μέσα
λύνω σταυρόλεξα
κάθετα και οριζόντια
τους αλγόριθμους αυτού του κόσμου
εξετάζω.
