Οι ελπίδες μου
για μένα,
είναι σα τους εργάτες
που ξυπνάν τα ξημερώματα
και μέσα στη νύχτα ακόμα,
στέκονται στις γωνίες των δρόμων
και περιμένουν ένα αμάξι
να τους πάει στη δουλειά.
Είναι σα παγωτατζήδες
σε καντίνες το καλοκαίρι
που πληρώνεις για να πάρεις
μια γεύση υγρασίας το μεσημέρι.
Είναι μικρές
αναμονές ανάσας,
στα πεζοδρόμια της πόλης
που ζούνε εργατικά ελπίζοντας
