Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

αλκοολισμός,φουτουρισμός, πουαντιγισμός,παπούτσια.

μέθυσα
βγήκα στο κρύο κρύωσ αψου
έγραψα σε ένα χαρτάκι όλα τα ρομαντικά λόγια που είχα κρατημένα
με λέξεις όπως μωρομου αγάπημου και τέτοια
και το έριξα σε καυτό νερό τσάι που ήπια μόνη
εξέπεσα στα φουτουριστικά μανιφέστα
και 
και ανέλυσα στο μυαλό μου τη σύνδεση του πουαντιγισμού και των πίξελς.
μέχρι να φτάσω σπίτι
είχα δεχτεί και είχα απορρίψει ένα κάρο
ακαδημαϊκές μπούρδες
άνοιξα τη πόρτα μπήκα μέσα
και στο πρώτο μου τσιγάρο κατάλαβα πως
δε φοράω παπούτσια
α ωστε ετσι 
αυριο θα πάω να πάρω παπούτσια
μπας και σταματήσω να σκέφτομαι όλες αυτές τις μαλακίες.
α ωστε έτσι
φταίει η πατούσα μου που δε πατούσα στα λογικά μου

τα ξυπόλυτα κορίτσια έχουν περισσότερο ελεγκάνς
απο τα ντεκαντανς κορίτσια που κοιτάζεις
τα κορίτσια που πατάνε στα πόδια τους
έχουν αόρατο τατουαζ στο μέτωπο που γράφει φαταλισμός
και δε χρειάζονται ούτε πουα φουστίτσες
ούτε διαδικτυακά χαμογελάκια με καμμένα πιξελς
για να σε κάνουν να χαμογελάσεις
στην ιαπωνία
όσο πιο μικρό το πόδι τόσο πιο ωραίο το κορίτσι
στη δύση
όσο πιο μεγάλη η πούτσα τόσο πιο καλός ο εραστής
στον φουτουρισμό
όσο πιο εργοστασιακό το παπούτσι τόσο πιο έντονη η ανθρώπινη ευαισθησία
στην ανθρώπινη ευαισθησία
όσο πιο ξυπόλυτος ο άνθρωπος τόσο πιο μόνος περπατάει.
στο περπάτημα
όσο περισσότερο το αλκοόλ τόσο χειρότερο το περπάτημα.
στην επανάληψη
όσο περισσότερο επαναλαμβάνεσαι τόσο πιο πολύ επαναλαμβάνεται η επανάληψη

διάολε
δε φταίνε τα παπούτσια μου
φταίει το μυαλό μου
στα παπούτσια μου 
όσο πιο ανύπαρκτη η σόλα, τόσο πιο πολύ πέφτω μέσα σόλα
στο μυαλό μου
όσο περισσότερο εσένα, τόσο περισσότερο εγώ.







Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

φθύνω απορία.

θα φύγει και το φθινόπωρο
απορώ με όλο αυτόν τον κύκλο του καιρού
της εποχής της
αποχής
θα φύγει το φθινόπωρο θα φύγει και θα αφήσει
γριές να ονειρεύονται σκουιρτ
σε πιλότους που δε πρόλαβαν να βάλουν αυτόματο 
πιλauto
στο δρόμο τώρα θα γεμίσουμε με ομπρέλα
χάλασε η προπέλα
και τα υποβρύχια φτάσανε στα άπατα
στα άπατα νερά που και οι γοργόνες φοβούνται να βολτάρουν
του κόσμου
τους αλλόθροους ανθρώπους τους πιάνουνε τα φύκια
στα άπατα νερά τους πνίγουν
στων αλλοθρόων ανθρώπων τις κηδείες
δεν βλέπεις έρωτα
μόνο στον ουρανό πετάνε τα στελθ απομπάνω
τους βρήκαν να χτυπιόσαντο στην άμμο
σαν το ψάρι έξω απο τα νερά του
μιλώντας μια γλώσσα με αριθμούς
ενα μηδέν μηδέν ένα ένα ένα μηδέν δεν
ζευγάρι μάζεψε αμάζευτο δωμάτιο
μαζικοί φθινοπωρινοί κουλ τώρα
απωρα σωρα τελειώσαν τα σιδερωμένα μπλουζάκια τους ενός 
με αποτέλεσμα η καφετιέρα να ρουφήξει
όλο τον γαλλικό καφέ 
πήγα λεία στον λύκο
και το οικοσύστημα συστήθηκε αλλιώς
στήσου στο τραπέζι κι έρχομαι
το φθινόπωρο φεύγει
είμαι η γοργόνα που φόρεσε τη γούνα της ανάποδα
με μόνο μία μαύρη αρβύλα στην ουρά
ταγκό χορεύω στα άπατα νερά
δε κώλωσα να βολτάρω στα άπατα νερά
ένα μηδέν ένα ένα μηδέν ένα μηδέν δεν
δεν με πειράζει ο χειμώνας
αλλά αν ήδη τους νοιώθω όλους κρύους
τώρα που θα παγώσουν παραμπάνω
το μόνο που με σώζει
είναι το πάπλωμα σου.



Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

λ όβερ.

το αγόρι μου είναι
πιο αλκοολικό από εμένα
θαρρώ πως λειτουργεί με αλκοολικές μπαταρίες
επαναφορτιζόμενες
εγώ πάλι έχω γεννήτρια συνεχούς ρεύματος
διαρκούς ρευστότητας

μουχει κάτσει ένα ποίημα στο λαιμό
βήχω ενώ πηδιόμαστε κάνω παύση
ελπίζοντας να βγει κιαυτο
όμως μόνο φλέμα 
όμως μόνο φλέγεται και πάλι αργά
κατεβαίνει
προς 
τα
κάτω
μωρό μου κατέβα προς τα 
κάντο

έχω στη τσέπη μια μουντζούρα 
στη πρώτη τζούρα
είχα καταφέρει να την κάνω σταυρόλεξο
γέλασα
οριζόντια οχι οχι
κατακόρυφα
ναι έτσι ξέμπλεξε μου
τα μαλλιά με τα δάχτυλα του ποδιού σου

βγήκαμε χαλαρά
καταλήξαμε μεθυσμένοι
και εθισμένοι ο ενας με τον άλλον 
ακούσαμε μουσική με μπιτ
εσένα σαρεσει η μουσική με μπιτ λες
λέω εμένα μαρέσουν οι μπιτ
συμφωνούμε και οι δυο πως σιχαινόμαστε τα μπιτσόμπαρα
και πάμε παρακάτω
ο ανεμιστήρας γυρνάει γύρω γύρω μας
νομίζω ψηλώνουμε και θα μας πάρει το κεφάλι
ο χώρος δροσίζεται
όσο κρύο και να έχει
ο κόλπος μου καίει
μπες στο κόλπο
όταν ήμουνα μικρή
δεν έπαιζα με μπίλιες ούτε με τάπες
ψέμματα έπαιζα λίγο με τάπες
τώρα παίζω με σφεντόνες
σημαδεύω σφηνοπότηρα μέσα σε στόματα
ίσως τη μέρα που θα σταματήσω να το κάνω
να ξεράσω αυτα τα λόγια
που μουχουν κάτσει στο λαιμό

ελπίζω να θυμάμαι μέχρι τότε την αλφάβητο
και να μη με έχει καταπιεί
κάποιο στόμα γεμάτο οινόπνευμα.