πράγματα που έμαθα αυτό το καλοκαίρι.

πράγματα που έμαθα αυτό το καλοκαίρι 

πώς να μη χάνω την ψυχραιμία μου και πώς να χάνω τη ψυχραιμία μου πανεύκολα 

πως ο νοτιάς είναι ο αγαπημένος μου άνεμος, αλλά μου ξυπνά τις αλλεργίες 

πως ο βοριάς μου ξυπνά τη φαρυγγίτιδα και το πιο συχνό βοριάς είναι που φυσάει

πως το σκυλί αγαπά το αγόρι μου πιο πολύ αλλά τις νύχτες ψάχνει εμένα 

να φτιάχνω γεμιστά καλύτερα από όλους και να τα τρώω όλα μόνη μου με άδεια ψυχολογία

να υπερχαμογελάω δευτερόλεπτα μετά από μεγάλα κλάματα χωρίς όμως να χρειάζομαι λίθιο απλά με κάποιο ηλίθιο αστείο

να μαυρίζω από τον ήλιο με την ίδια ευκολία που χλωμιάζω από το φεγγάρι

να φτιάχνω Κοσμοπόλιταν λες και δουλεύω Μανχάταν, να βάζω ρακί λες και δουλεύω στου ψυρρή

πως οι λάμπες στο νησί αλλάζουν μόνο το καλοκαίρι για να μετράμε τους τουρίστες και σβήνουν τον χειμώνα για να προσπερνάμε τους ντόπιους 

πως κουράζομαι πιο εύκολα από όλους αλλά αντέχω περισσότερο από τον καθένα

να αγαπώ ανιδιοτελώς και να τα θέλω όλα δικά μου

να μετράω τα αστέρια και να τα βγάζω σωστά, να μετράω το ταμείο και να μου βγαίνει λάθος 

πως έμαθα αρκετά καλύτερα εμένα κάνοντας διαρκώς πράγματα που δε μου αρέσουν, πιστεύοντας πως μια ημέρα η μπίλια θα πέσει στον αριθμο που τα έχω τζογάρει όλα για όλα κι ας είχα λίγα να τζογάρω εξαρχής

πως σημασία δεν έχει πόσες πόρτες έχουν οι καρδιές τον ανθρώπων για να μπεις, αλλά πόσα παράθυρα έχουν για να σαρέσει να είσαι εκεί, αφού μπεις 

πως με λίγο καλοκαίρι λίγο φθινόπωρο λίγο χειμώνα λίγο ανοιξη η ζωή περνάει τρέχοντας, αλλά οι εποχές του εαυτού κάθε φορά τραχεύουν σαν το χέρι της κυρίας γιαγιάς Ελένης που τη βοήθησα προχθές να πάει τα ψώνια της στο σπίτι και μέσα στη σακούλα είχε κιτ κατ και σερβιέτες. 

. 

Κακόγουστοι Αύγουστοι.

κόβεται σε φέτες λεμόνια limeς
ο Αύγουστος που αγαπώ
μπαίνει σε σκαλιστά ποτήρια
με βιοδιασπώμενα καλαμάκια
βιοδιασπώμενα χαμόγελα στενών
ανθρώπων που στριμώχνωνται
καλαμάκια μερικές φορές μπαμπού
κι ένας παππούς να
φωνάζει καλωσήρθατε
ένα νησί βουλιάζει 
κόβεται κι αυτό λεπτές φέτες 
να χωρέσει στις καρδιές μας 
μα αντί να μοιάζει πιο όμορφο
το πιο συχνό ξινίζει 
κι όλοι να αναρωτιούνται
πόσο ακόμα θα κρατήσει
αυτός ο δυνατός αέρας
ψηλά μποφόρ μάλλον 
μέχρι οι αφόρητοι επισκέπτες
να γυρίσουν σπίτι 
σκέφτομαι τους τόπους που δεν
ξελογιάζονται 
μέσα σε έναν μήνα
τους έρωτες που δεν 
υποπτεύονται πως είναι έρωτες 
τα σπίτια που κατοικούνται 
μονάχα για τριάντα ημέρες 
ένας Αύγουστος κομμένος 
και ραμμένος σε ποτήρια
σε ταξιδιωτικά εισιτήρια 
και σε δημοσιεύσεις
μένουν λιγες ημέρες ακόμα 
ξέρω 
θα περάσει 
αλλά μερικές φορές αναρωτιέμαι 
πόσους ακόμα Αυγούστους
αντέχει ένας παράδεισος 
μέχρι να γίνει κόλαση. 

μαγιώ.

στου Πρέκα

που μυρίζει μουσακά και η μουσική φτωχή

φτωχή κιεγω

ενοικιαζόμενα αμάξια

φωνές

ενοικιαζόμενα δωμάτια

δομές

το βιβλίο μου η ιστορία του κόσμου

η ιστορία της ζωής μου

τα ναι τα όχι τα ίσως αλλά ειδικά

τα εν πάση περιπτώσει

ζαλίζομαι

στο Σκοπελίτη δίπλα παντρεύονται

ροζ φορεματα λινά και υπογραφές

χιλιαρικα για το κουστούμι

στις παραλίες τόπλες

η σχέση μας μπικίνι στις ακτές

ολόσωμος κατακλυσμός

σπασμένων κοχυλιών

το χαμόγελο μου

η Ερατώ απλώνει το χέρι της 

της λείπει ένα δάχτυλο 

δεν φτάσαμε ακόμα εκεί 

που τα έχει όλα 

μένουμε σκυφτοί με τους αναστεναγμούς

ένα τραχύ μονοπάτι 

ενώνει τις Κυκλάδες με την Ήπειρο 

ένα στενό φεγγάρι 

φωτίζει τον ύπνο μου 

στο σπίτι

μια άτσαλη ατσάλινη μπονάτσα

ενοικιαζόμενα σύμβολα 

στο πλανήτη της καρδιάς μου 

κιεγω δε θα πω ψέμματα 

εν πάση περιπτώσει

μπλακ Σάμερ.

για τον Μάριο. 

το λαβ μπέρντ τόσκασε

πήγε να βρει το άλλο του μισό

έψαξε στους θάμνους στα δάση

στα κεραμίδια στις κεραίες στα καλώδια

στις κορυφές και σε εξωτερικούς

θερμοσίφωνες

κούνησε τα φτερά του

κι έγιναν ουράνια τόξα

πουθενά

κούνησε τα φτερά του

κι έγιναν αστραφτερά κύματα

που σκάσανε στην άμμο μπλε τουλίπες

πουθενά

κούνησε τα φτερά του 

κι έγινε το ηλιοβασίλεμα

πορτοκαλί φόρεμα στις κοιλάδες του νησιού

πουθενά 

κούνησε τα φτερά του 

και οι καρχαρίες έγιναν κοφτερά αστεία 

πουθενά 

κούνησε τα φτερά του 

και τα αγαπημένα βιβλία των ανθρώπων 

γεμίσανε με θαυμαστικά 

πάλι πουθενά 

μετά έπαιξε κιθάρα

ρεντ χοτ τσίλι πεπερς 

το καινούριο 

και ένα φιλί διαπέρασε το αριστερό του φτερό 

κάπως έτσι 

το λαβ μπέρντ

που τόσκασε

έσκασε

ένα τεράστιο χαμόγελο 

και αισθάνθηκε ξανά ελεύθερο 

είπε

σε έψαχνα χρόνια 

πάντα στη γλώσσα 

των μικρών παπαγάλων. 

39

 ο έρωτας πληρώνει και πληγώνει

να και τα ρέστα

να και τα κλάματα

όταν δε ξέρεις 

από που σου ήρθε 

μπορείς πάντα 

να ρωτήσεις κάποιον εκεί κοντά. 

πέτρες ερείπια σεισμοί 

μετασεισμοί συντρίμμια

τα καινούρια μου παπούτσια 

ο αέρας περνά από πάνω μας 

αυτές τις δύσκολες ώρες

και φεύγει

νούμερο τριάντα εννιά 

με χτύπησαν λίγο στη φτέρνα

ρεζερβέ.

εγώ και η αγάπη μου 

πρώτο τραπέζι πίστα στη καταστροφή του κόσμου Το Σόου 

ξεκινάει κάτι Απίθανο κάτι Αξεπέραστο

ολίγον άξεστο όμως 

ένας πόλεμος ένα βραχυκύκλωμα 

στον χάρτη μια πινέζα 

με μεγαλύτερο κεφάλι από έναν καθημερινό άνθρωπο 

ένα αστείο αξεπέραστο 

μια αστεία μέρα μια στείρα μαία 

το φαγητό πάνω στο τραπέζι με κάρυ μάντρας

και η γειτόνισσα να λέει μακάρι άντρας

χα/χα/χα χειροκρότημα

ένα λογοπαίγνιο στην άκρη της επίπεδης Γης 

ένας επίπεδος χαρακτήρας 

της γήινης υποδοχής λέει καλωσήρθατε

εμείς τα ρομπότ κουνάμε τα χέρια μας

πάνω κάτω ουπς και καποιος πνίγηκε 

τα χέρια του 

τα χέρια του 

δεν παν κάτω παν 

λίγο πιο έξω από την Σάμο

εξεβράστηκε στην άμμο 

Χαράρι χόμο Ντέους

χαρακίρι στους Νέους 

χα/αχ/χα χειροκρότημα

παύση

σε πλατείες στον Καναδά πορείες

μυτερά αρπακτικά 

πως πετάνε απο ψηλά κοιτάξτε 

ντρόουνς ντριν ντριν ντρόουνς

το κινητό της διπλανής παρακαλώ κλείστε το

παρακαλώ Το Σόου κυρία μου και ξαφνικά 

αναστάτωση μα που να πήγε το λευκό πουλί

αυτό που έψαχνε στεριά 

μια ουλή 

στο δεξί του φτερό ω πονάει κι αυτό

καυτά εγγλέζικα κορεάτικα ρωσικά τανκς

άνξιους πίπολ

υπότιτλοι πίσω κείμενο δεύτερη ανάγνωση 

ορχήστρα νευρικό ιντερμέδιο και 

παύση 

σκουριασμένα βουνά των κόκκινων χωρών 

έρχονται με επιθετικούς χορούς

σπαγκάτο χαράδρες 

δάκρυα Κυλάδες 

εις άτοπον απαγωγή

χα/αχ/αχ χειροκρότημα

μια χορογραφία στο διάστημα 

γυρίσαν οι αστροναύτες με διάστρεμμα

καρφώσαν τη καταγωγή τους

πάλι πίσω 

σε αυτόν τον πλανήτη γεμάτον 

σάπιους σάπιενς

ένα λουλούδι δε φέρνει την άνοιξη 

την φέρνει όμως μια αμυγδαλιά 

τα μάτια σου ταμύγδαλα

αυτά φέρνουν την άνοιξη κάθε 

φορά 

που 

με 

κοιτάς 

παύση 

γαρύφαλλα τουλίπες οι πάγοι 

στην ανταρκτική λιώνουν 

πιο γρήγορα από τον πάγο στο ποτό μου

άστοκει ελαφρύκαντο

ελαφρίκαραν οι πάντες 

τίγρες ελάφιες τρυποκαρ οι ίδιοι 

και οι ίδιοι και οι ίδιοι στην τιβί στην ακτή

γραφικοί α να εκεί 

έλιωσε κάποιος οπαδός 

ασφαλώς και ούτως ώστε θα το τακτοποιήσουμε με εξώσεις 

μεξοντώσεις με συγκαλυπτικές

μη συννενετικές σεξώσεις 

μια κοκακόλα στο παιδί παρακαλώ

στο διπλανό τραπέζι κερνάω εγώ 

πληρώνω 

παραδωστόσο πινακίδες αγαπητοί επιβάτες 

του πλανήτη

παύση 

σε λίγα λεπτά 

φτάνουμε στο λιμάνι 

της αποδόμησης εγώ και το μωρό μου

βάλε ακόμα ένα αυτό κάντο δυνατό 

σαν καλάσνικοφ σαν κανόνι 

που διαπέρασε όλη την υφήλιο κάντο

μπαζούκα κάντο 

κάντο για εμένα 

σαν να είναι σκασμένο

Γκαζάκι Καντοχύμα 

λέγαμε 

εγώ και η αγάπη μου 

παύση 

φεγγάρια φράουλες γαρύφαλλα 

πρώτο τραπέζι πίστα στη καταστροφή του κόσμου 

τραπέζι εντελώς ρεζερβέ 

συγνώμη κύριε κάντε λίγο πιο δεξιά 

το άδειο κεφάλι σας παρακαλώ 

να βλέπω καλύτερα υπέροχα 

Υπέροχα

αχ/αχ/αχ 

υπόκλιση κουρτίνες βελουτέ 

αποτσίγαρα σκούπισμα

αίματα σφουγγάρισμα

φθηνός εξαερισμός 

αργός συναγερμός

επικήδεια συγχαρητήρια

εγώ

και ο άνθρωπος μου

πρώτο

πίστα

ρεζερβέ 

παύση 

 

φλάουερ πάουερ.

δε το χωρούσε το μυαλό του

έτρεχε μέσα στη βροχή

να βρει τον λόγο την αιτία

και μια ομπρέλα

η βροχή έγινε χαλάζι

το χαλάζι έγινε χιόνι

το χιόνι έγινε πάγος

ο πάγος έγινε λάσπη

η λάσπη έγινε χώμα

και το χώμα έγινε Γη

σε αυτόν τον πλανήτη η απάντηση

βρίσκεται το πιο συχνό

σε κάποιο νεογέννητο λουλούδι

κατά προτίμηση μωβ.

βιζουαλιζέισον.

κοίτα τον ορίζοντα

δέσε τα κορδόνια σου καλά πριν βγεις από το σπίτι

ποτέ δε ξέρεις ποιές σκάλες

και πόσο γρήγορα θα θελήσεις να κατέβεις εκτάκτως

μην μιλάς πολύ δυνατά

μπορεί κάποιος παπαγάλος να μεταφέρει αναλλοίωτα τα μυστικά σου

χάιδεψε έναν σκύλο

κι όσο τον χαϊδεύεις μιλα του με ήρεμο ύφος θα μαλακώσει το βλέμμα του 

και θα μαλακώσει το βλέμμα σου 

κοίτα τον ορίζοντα

πάρε παρακεταμόλη αν δεν αισθάνεσαι καλά

είναι μια φοβερή κατάκτηση της εποχής μας

απέφυγε τα υπόλοιπα φάρμακα είναι μια μεγάλη απάτη του δυτικού πολιτισμού

όσο κοιτάς τον ορίζοντα 

φάε αμύγδαλα περιέχουν βιταμίνη έψιλον μαγνήσιο σελήνιο και πολλά ακόμα φοβερά πράγματα 

να παρακολουθείς τη πορεία της σελήνης 

όταν γεμίζει τελείως κάνε μια ευχή και πάρε βαθιές ανάσες 

όταν λείπει εντελώς κάνε μια ευχή και πάρε βαθιές ανάσες 

δώσε πολλά φιλιά στον άνθρωπο που μοιράζεσαι το κρεβάτι σου το βράδυ και

κρύψε κάτω από το μαξιλάρι του το αγαπημένο σου μουσικό κομμάτι

διάβαζε κανέναν φιλόσοφο που και που 

ακόμα και αν δεν καταλαβαίνεις όσα λέει 

μπορείς να καταλάβεις κάποια 

οξυτοκίνη ντοπαμίνη σεροτενίνη

ερωτεύσου αγάπα φάε σοκολάτα 

μη το ξεχνάς 

οι αντάρτες στα βουνά έλεγαν 

συγκεντρώσου αυτοσχέδιασε ξεπέρασε 

μη ξεχνάς ούτε αυτό 

φτιάξε μια σχεδία φτάσε στη Κούβα και κάπνισε ένα ακριβό πούρο με τον πνευμονολόγο σου 

πλήρωσε το εσύ καλύτερα 

παίξε σκάκι 

σε κάνει πιο έξυπνο και σε βοηθάει 

να έχεις καλύτερη αντίληψη σε αυτοκινητιστικό μποτιλιάρισμα

πάρε ένα γιογιό τα γιογιό 

είναι μεγάλη μεταφορά της ζωής 

μια πάνω μια κάτω στη τελική όμως 

το πράγμα βρίσκεται στο χέρι σου 

μάθε κάποια ξένη γλώσσα 

έχει πλάκα και ποτέ δε ξέρεις που θα σε βγάλει 

εκτός από ολλανδικά δεν μου αρέσουν καθόλου τα ολλανδικά 

φτιάξε το σπίτι σου να έχει ωραίο φως

κανείς δε θέλει να πιεί δεύτερο καφέ σε σπίτι ψυχρό

σίγουρα πάντως όχι ο ήλιος 

που και που να πηγαίνεις σε ένα δάσος και να ακούς τον ήχο 

όποιος ξέρει να ακούει τα φύλλα 

ακούει καλύτερα τους φίλους του 

γράψε κάτι που σου κατεβαίνει στο μυαλό 

και βάλτο με μαγνήτη σε ψυγείο 

κρατάει το κρύο μέσα και τη ζέστη έξω

κοίτα τον ορίζοντα 

να είσαι ανοιχτός στην αγάπη που έρχεται 

και πάει 

μόνο αν είσαι ολόκληρος θα βρεις το άλλο σου μισό 

κλέψε μια χούφτα άμμο 

από τη πιο κοντινή παραλία 

και ξέχασέ τη στη τσέπη σου 

μπορεί να χαλάσει το πλυντήριο αλλά 

θα μυρίζει καλοκαίρι αντί για μαλακτικό 

χαλάρωσε

όσα δεν έχουν έρθει θα έρθουν έτσι κι αλλιώς 

πήγανε στο θέατρο εκτός αν είσαι σε νησί 

αν είσαι σε νησί καλύτερα 

μπορεί να μην σου λένε Σαίξπηρ τα βουνά 

αλλά σε μαθαίνουν πιο αληθινά το κόσμο 

παίξε με το χιόνι

όποιος δε πιάνει το χιόνι μέχρι να παγώσουν τα χέρια του 

έχει κρύο στη καρδιά του 

παίξε κουτσό 

με τους μπόμπιρες στη πλατεία 

μη κοιτάς το κινητό σου ασταμάτητα 

θα μείνει το μυαλό σου 

σίγουρα κουτσό 

διάβαζε οδηγίες αλλά μην 

τις ακολουθείς όλες αυστηρά 

έχεις ένστικτο 

να διαβάζεις προσεκτικά το ένστικτό σου 

σε προστατεύει από μεγάλα προβλήματα 

σε κρατάει μακριά από τους μαλάκες 

διάβασε τις οδηγίες μου 

και ακολούθησε κάποιες 

όχι όλες φυσικά ένα είναι σίγουρο 

να κοιτάς τον ορίζοντα με τη πρώτη 

και τη τελευταία ευκαιρία 

μπορεί να σου αλλάξει την ροή 

μπορεί και όχι

αλλα μπορεί και ναι

μπορεί και όχι 

αλλά μπορεί και ναι. 

Σοπέν.

κάνω κύκλους γύρω από το κεφάλι του μου παίζει Σοπέν τα δάχτυλα του είναι μακριά και έχουν σοβαρό θράσος ζούμε μαζί σε ενα μαγικό δάσος γεμάτο μαγικά κόλπα ταστεία μας κοινά ο έρωτας μας χωρίς κενά λέει σώπα τώρα που με βρήκες θα πάνε όλα όπως πρέπει έχουμε μια ροπή προς το παράλογο μα ό,τι λέω γω το πιάνει και ό,τι μου λέει το χω σκεφτεί μου τραβάει το αφτί και γω ανασαίνω πιο βαθιά φιλιόμαστε στα σκαλιά φιλιόμαστε πάνω σε ένα μαύρο άλογο φιλιόμαστε ανάσκελα φιλιόμαστε στις μύτες στα στόματα στα νύχια πάνω στο κρεβάτι μας και από κάτω ξεχασμένοι αναπτήρες μέσα στα μαξιλάρια Αβάνα κλαμπ Σοπέν πάλι σώπα σκέφτομαι η τύχη μου κρέμεται από μια σιδερένια κλωστή Σοπέν και εντωμεταξύ τα μαλλιά του είναι μακριά και τολμηρά κάτω από το κράνος τα μυαλά του είναι μακριά και παράτολμα χωρίς κανένα κράνος πάνω στο μαύρο άλογο Κρόνος Αμοργός πέντε μηδέν Σοπέν Σοπέν Σοπέν Μπιλ Έβανς Σοπέν στη ρεβάνς δώρο από το πεπρωμένο μου ένας νεαρός Ινδιάνος ο γιος του αρχηγού του αφηγούμαι ξανά και ξανά το μέλλον μάλλον χωρίς κανέναν παρελθοντολαγνικό άλλον Σοπέν Σοπέν Σοπέν ντο ρε μι θα τον φας ολ κυλιόμαστε στο πάτωμα στο ρεφρέν τρώμε τοστς μετά κυλιόμαστε στο ταβάνι είναι ο νεαρός αρχηγός της φυλής το φιλί του μυρίζει μύρτιλα και χυμό πορτοκάλι ο ερμαν εσσε θα μου τον φέρει μέχρι το ξωκκλήσι του δάσους θα φοράει κοτλέ και γω λουλούδια στα μαλλιά άστατα τα ρούχα στα πατώματα βγαλμένα πολυδιάστατα φιλιά στη σφαίρα του χρόνου αυτό το τελευταίο κατεβατό μανιακό καλύτερα στίχοι στοίχημα κερδισμένο με τον ήλιο με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο ό,τι ψάχνεις

σε ψάχνει.

μωβ.

αυτό το φως είναι για τις στιγμές που κλείνω τα μάτια μου το κρατάει το σπίτι μέχρι τη στιγμή που θέλω να κλείσω τα μάτια μου χαϊδεύει πρώτα τον ώμο μου αλλά εγώ δεν βλέπω τίποτα έχω κλείσει τα μάτια μου έχω κλείσει τα πόδια μου έχω κλείσει τα παντζούρια μου έχω ανοίξει τον δρόμο στο φως που θέλει να με χαϊδεψει να έρθει κατά πάνω μου για όσο εγώ δεν το βλέπω αυτό θα με βλέπει στέκομαι μέσα σε ένα πλήθος με κλειστά τα μάτια μου και χορεύω κάτω από προβολείς που με φωτίζουν κόκκινη είμαι αυτή η κόκκινη γυναίκα στο σκοτάδι του πλήθους με τα κόκκινα παπούτσια μου δεν με νοιαζει αν είμαι γυναίκα άντρας η βράχος σκαρφαλώνω στα κεφάλια των ανθρώπων με κλειστά τα μάτια με ανοιχτή τη καρδιά μου κόκκινη φωτισμένη μαζί με το στέρνο μου κοιτάμε προς τα πάνω λες και για κάθε στερνή φορά αναπνέω το κόκκινο φως που με φωτίζει τελικά έχει κιαλλο όσο περνάει η ώρα κοιμάμαι βαθύτερα ο κόκκινος ύπνος μου αιμορραγεί πάνω στους ανθρώπους που δεν με κοιτούν μα ούτε κι εγώ τους κοιτάω πονάω τόσο πολύ που δεν αισθάνομαι τίποτα τα κόκκινα κεφάλια των ανθρώπων δείχνουν προς τα επάνω βουλιαζω στον αργό μου λήθαργο απίθανο το θέμα που ακούγεται ενός φανταστικού μαλάκα ένας φανταστικός ύπνος με τα φαντεζί κόκκινα φώτα του τα μάγουλα μου κοκκινίζουν η γλώσσα μου φαντάζει κατακόκκινη οι προβολείς δείχνουν προς τα κάτω δηλαδή προς τα εμένα ο κόσμος κοιτά όμως ψηλά μα δε με βλέπει είμαι εγώ ανάμεσα στον ύπνο μου και στη ζωή μου είμαι εγώ στον κόκκινο ύπνο μου που πονάω πιο πολύ απ όλους είμαι εγώ που ανοίγω τα μάτια μου ανοίγω τα παντζούρια μου τα πόδια μου ανοίγω τα μάτια μου ξυπνάω στα μπλε είμαι στα μπλε μου οι πατούσες μου είναι μπλε ο ουρανός μπλε όλα ήταν κόκκινο και τώρα είναι μπλε η καρδιά μου πάλι κλειστή πάλι έκλεισε φοβισμένη και μωβ κόκκινο και μπλε ίσως μωβ η πόλη συνεχίζει συνεχίζουν ολα εγώ συνεχίζω η καρδιά μου μωβ μελανιασμένη πάλι κλειστή οι γείτονες φωνάζουν το λεωφορείο βιάζεται αυτός ο ύπνος ήταν ο,τι έπρεπε στο πρώτο κατουρημα 
μου ήρθε η περίοδος





άρτγουορκ Barba.dee

Έρικα.

έρικα δε ξέρω γιατί σου γράφω μάλλον επειδή δεν είμαι στα καλά μου και όταν ήσουν φίλη μου σου έλεγα συχνά πυκνά πόσο στα καλά μου δεν είμαι μάλλον έχω μέσα μου ένα καράβι που φεύγει προς κάθε κατεύθυνση σε κάθε ηλιοβασίλεμα κάποιες φορές στα δύσκολα βοηθάνε τα πουλιά πάνω στα δέντρα αλλά μετά σκέφτομαι τα δέντρα να καίγονται και σταματάω να σκέφτομαι τα πουλιά για να μη τα σκοτώσω στο μυαλό μου έρικα το μυαλό μου είναι ένα συγκρουόμενο στο λούνα παρκ στα Γιάννενα οδηγούσα πάντα καλύτερα μόνη μου το μυαλό μου λειτουργεί πάντα καλύτερα μόνο του βλέπεις έρικα τώρα είναι κάπου ανάμεσα σε λάθος μυαλά με συμφέροντα σα συγκρουσμένα συγκρουόμενα εκείνο το λούνα παρκ ήταν λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας κοντά στη λίμνη συνήθως εμείς δε πηγαίναμε εκεί αλλά θα ήθελα να σε είχα πάει αλήθεια να περάσουμε λίγο χρόνο εκεί μαζί και για μια στιγμή να μη είχαν περάσει τόσα χρόνια να μου πεις πως όλα θα πάνε καλά και γω για ακόμα μια φορά να μη σε πιστέψω θα ζωγράφιζα πάλι όπως τότε ασταμάτητα χωρίς να σκέφτομαι όλες αυτές τις πληγές που μου ανοίξανε τα κωλάτομα που βρέθηκαν μπροστά μου θα σταματούσα να εύχομαι να μην είχαν ποτέ γεννηθεί και θα φορούσα πάλι αυτό το μαύρο φόρεμα το εξώπλατο που μου δάνειζες μερικές φορές το Σάββατο και έμοιαζα να είμαι πολύ μουνάρα αλλά εσύ ήξερες πως όσο περνουσε ο καιρός εγώ σκλήρυνα και όλα αυτά καθόλου δε με ένοιαζαν και το φόρεμα σου μπορεί να έχει χλωρίνη πια μπορεί το λούνα παρκ μου να το ξηλώσανε αλλά εγώ είμαι ακόμα εδώ και σε σκέφτομαι μα πιο πολύ σκέφτομαι εμένα να νικάω τα κωλάτομα που σου έλεγα παραπάνω σαν σε πίστα στο πλέι στέισον χχχ και τρίγωνο και μπουμ κλωτσιά σταρχίδια γιατί το άξιζε σίγουρα κι εγώ μετά παίρνω μια έξτρα ζωή γιατί αγωνίστηκα με δύναμη και χωρίς σούπερ πανοπλία η το βέλος που τους γαμάει όλους πιο εύκολα και τα κατάφερα χωρίς να γίνω πιο καχύποπτη με τους ανθρώπους βγήκα από τη πίσω πόρτα χωρίς να με δουν και η πίσω πόρτα βγάζει στο λούνα παρκ που λέγαμε τα δέντρα έχουν πάνω όμορφα πουλιά και τίποτα δε καίγεται εσύ είσαι εκεί και καπνίζεις γκόλντεν Βιρτζίνια με το καφέ δερμάτινο και οι ελιές στο πρόσωπό σου είναι ο χάρτης για να πάω στην επόμενη πίστα αυτό έρικα 
κι αν δεν είναι γράμμα. 

Μη μ' ερωτάς.

μη μ' ερωτάς

ποιό είναι το σωστό,

όλα όσα έχουν να κάνουν με εμάς

είναι λάθος

κάθε βράδυ μεταναστεύω 

απο τη λογική στο συναίσθημα

και κάθε πρωί

δεν έχω χρόνο 

να σκεφτώ τα πράγματα

όπως θα έπρεπε,

μη μ' ερωτάς λοιπόν

τίποτα 

αν θες να βοηθήσεις

σκύψε και φίλα,

και ας ελπίζουμε

να μη βρούμε απάντηση

στα κοντά εσύ μόνο

σκύψε και φίλα

και σίγουρα ποτέ 

μη μ' ερωτάς.