Μέχρι σήμερα το απόγευμα,
δεν έγινα τίποτα
από αυτά που ήθελα να είμαι.
έγινα
κάτι καταλάθως ,
μέσα στο
άνοιγμα-κλείσιμο
βλεφάρων και χρόνων.
Κι όμως
είμαι η λάμπα του μπιτς μπαρ,
είμαι το ηλεκτρικό ρεύμα
τα βολτ
τα βατ
και βάλε.
Παρόλαυτα κοντά στη θάλασσα
δεν έχει σημασία
ούτε τι έγινε
ούτε τι ήθελες να είσαι,
μόνο οι λάμπες
των μπιτς μπαρ
έχουν σημασία
αυτές
που σε κάνουν να βλέπεις
τους άλλους
όπως νομίζουν ότι σου φαίνονται
που γίναν ο,τι ειναι,
αυτό το απόγευμα
που έγινε νύχτα.
