Και κάπως ενώ περπατούσα έπεσα πάνω σε έναν άντρα με πορτοκαλί ζιβάγκο πουλόβερ και μου έκανε εντύπωση μιας και είχα καιρό να δώ κάποιον που να φοράει πορτοκαλί πουλόβερ καλοκαιριάτικα.
Μήπως έχεις φωτιά;
με ρώτησε.
Οχι,αλλά έχω τσιγάρα,
απάντησα.
Α,ωραία,
απάντησε.
Και αφού τοποθετήσαμε τα τσιγάρα μου στα χείλια μας,
αρχίσαμε να παρατηρούμε ο ένας τον άλλον.
Αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα για να συζητήσουμε περι του γιαπωνέζικου πολιτισμού,
αλλά η κουβέντα μας μέσα σε λίγα λεπτά είχε πολιτικοποιηθεί.
και ύστερα από μια ώρα είχαμε καταλήξει να συγκρίνουμε
τα κενά ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών μας.
Η αλήθεια είναι πως τα δάχτυλα των ποδιών του
είχαν κάτι πολύ περίεργο.
Αρχικά στο δεξί του πόδι τα δάχτυλα ήταν έξι
και τα κενά ανάμεσα σε αυτά του δεξιού του ποδιού παραήταν μεγάλα.
Τον ρώτησα αρκετά ευγενικά
αν είχε μάθει ποτέ τον λόγο απο την μάνα του ή τον πατέρα του
γιαυτό το κενό ανάμεσα στα δάχτυλα
και μου έδωσε μια πολύ ικανοποιητική απάντηση.
Είπε:
λίγες μέρες μετά τη σύλληψη του ωαρίου
ο πατέρας μου συλλήφθηκε απο τις αστυνομικές αρχές
μιας και εμπορευόταν μεγάλες ποσότητες κοκαΐνης
και κάποιος τον ρουφιάνεψε.
Η μάνα μου στεναχωρήθηκε τόσο πολύ
που έπεσε σε κατάθλιψη και άθελά της
μετέδωσε το συναισθηματικό της κενό στα δάχτυλα του αριστερού μου ποδιού.
Ξαφνικά χτύπησε το ξυπνητήρι μου.
Είχα τότε αυτά τα ξυπνητήρια ρωσικού τύπου που χτυπάνε πάρα πολύ δυνατά
κι επειδή εκείνο τον διάστημα είχα πρόβλημα με τα νεύρα μου
κάθε φορά που άκουγα αυτόν τον απαίσιο ήχο
έβγαζα το ξυπνητήρι απο την τσάντα μου και απο την μανία μου
να το ξεφορτωθώ οσο πιο γρήγορα γίνεται
το πέταγα όσο πιο μακριά μπορούσα.
Αυτή μου η αντίδραση με είχε αναγκάσει να κουβαλάω συνήθως
πολλά ξυπνητήρια στη τσάντα μου και όσο για τις μέρες
που είχα πολλά πράγματα να κάνω
μέσα στη τσάντα μου θα μπορούσε κανείς να βρεί
και δεκα ρωσικού τυπου ξυπνητήρια.
Οπως και να έχει αφού εκτόξευσα το ξυπνητήρι μου όσο πιο μακρια γινόταν
διαπίστωσα πως ο καινούριος μου φίλος με κοιτούσε απορημένος.
Τί; είπα.
Μα καλά γιατί πετάς τα ξυπνητήρια
ενώ θα μπορούσες να κουβαλάς απλά ένα μικρό σφυράκι στη τσάντα σου
με το οποίο θα καταστρέφεις το αντικείμενο αντί να το πετάς.
Ετσι θα αποφύγεις προβλήματα σε περίπτωση
που βρεθείς σε κάποιον εσωτερικό χώρο χωρίς παράθυρα.
Και είχε δίκιο αυτός ο βρωμογιαπωνέζος
είχε δίκιο και ενώ έγραφα στο σημειωματάριο μου
να θυμηθώ να αγοράσω ένα μικρό σφυράκι μονολογώντας είπα:
Εσεις οι Γιαπωνέζοι ώρες ώρες είστε πολύ ευφυείς.
Και αυτός απάντησε:
Δεν είμαι απο την Γιαπωνία.Σου είπα ψέμματα πριν για να φανούν οι απόψεις μου
πάνω στον γιαπωνέζικο πολιτισμό πιο αληθοφανείς απο τις δικες σου.Η αλήθεια είναι πως γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αιθιοπία.
Μόλις μου το είπε αυτό ένα αίσθημα προδοσίας άρχισε να με κυριεύει και κάνοντας ένα βήμα αριστερά άρχισα να ουρλιάζω πως είναι ένας πολύ γαμημένος Γιαπωνέζος και πως για μένα θα ήταν πάντα ένας Γιαπωνέζος με μεγάλα κενά ανάμεσα στα δάχτυλα του αριστερού του ποδιού και πως είναι ένας υποκριτής και πως ήξερα από την αρχή πως δεν έπρεπε να εμπιστευτώ έναν άντρα με πορτοκαλί ζιβάγκο πουλόβερ και πως νόμιζα πως αυτή η σχέση είχε βασιστεί στην ειλικρίνεια.
Έφυγα τρέχοντας και με το που μπήκα σπίτι ήπια μια βότκα για να ισιώσω
αλλά ήταν η πρώτη φορά που ήπια βότκα και μόνο αυτό δεν έγινε.
Η πλάτη μου έγειρε ενενήντα μοίρες ορθή γωνία και
πήρα αμέσως τον ψυχολόγο μου τηλέφωνο
για να μου κάνει αυτές τις ασκήσεις με τις ανάσες τηλεφωνικά μα δεν απάντησε
και μετά πήρα έναν ορθοπεδικό τηλέφωνο μπας και με ισιώσει.
Εγώ:Γιατρέ έχω στραβώσει μπορείς να βοηθήσεις;
Αυτός:Ναι φυσικά,η αφορμή ποια είναι;
Εγώ:Με πλήγωσε μια βότκα.
Αυτός:Κατάλαβα.Πάσχεις από σύνδρομο στέρησης που οφείλεται στην πρόωρη εγκατάλειψη του πατρικού σου προτύπου σε συνδυασμό με αίσθημα κατωτερότητας
το οποίο έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν πήγες ποτέ στη Ρωσία μιας και η βότκα που σε πλήγωσε έχει άμεση σχέση με αυτήν.
Και ενώ μου μίλαγε εγώ ξεκίνησα να ισιώνω μέχρι που επανήλθα στη φυσιολογική κατακόρυφη μου στάση,έτοιμη να βγω πάλι στον έξω κόσμο,τελικά αυτοί οι ορθοπεδικοί είναι οι καλύτεροι γιατροί.
Μα δε βγήκα.
Έχασα μια ολόκληρη μέρα από την ζωή μου για έναν άντρα που δεν άξιζε,
μια ολόκληρη.
Αλλά όπως και να έχει κοιμήθηκα χαμογελώντας
αν και την επομένη ξύπνησα ευτυχισμένη μεν
αλλά μιλώντας γιαπωνέζικα
προσπαθώντας με μανία να θυμηθώ την προηγούμενη.
