Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2019

Ναχαμε να λέγαμε.

Ο άνθρωπος γκριφόν έπεσε από το παράθυρο
Είπε
Εγώ πέφτω
Και τον ακούσανε μόνο τα αδέσποτα
και ο κομμωτής
που τούκανε τη φράντζα.

~

Το λεωφορείο έκανε στάση στο Πέραμα
Ο ανυπόμονος οδηγός 
Είπε
Κάνε πέρα man
κι ένας παππούς κατέβηκε αργά.

~

Η ξενυχτισμένη σερβιτόρα έσβησε το τσιγάρο
στο πάτωμα
Είπε
Αυτή η δουλειά με σκοτώνει
και πέντε Ιρλανδοί χειροκρότησαν 
χωρίς χέρια.

~

Το casio με τα φωσφοριζέ παπούτσια 
Είπε
Εγώ να πηγαίνω
και ανατινάχτηκε δίπλα στη στάση του μετρό
δεκαπέντε δευτερόλεπτα και εικοσι τρία δεύτερα
μετά.

~

Η κούκλα της βιτρίνας στο εμπορικό
Είπε
Είμαι το κέντρο του κόσμου
Ο σεκιουριτάς βγήκε έξω να καπνίσει
και τα ρολά χάιδεψαν τα τζάμια
δυνατά.

~

Η τάδε του τάδε σε κείνον
Είπε
Νιώθω μικρή μέσα στο σύμπαν
κι αυτός έσκυψε να δέσει τα κορδόνια του 
δίπλα σε κάτι μυρμήγκια
στο πάρκο.

~

Η καρδιά του εραστή
Είπε
Πάω να σπάσω
και μια κόλλα ούχου στιγμής στο γραφείο
χαμογέλασε.