το νησί μου.

έξω

από το μπαλκόνι μου κάτω

επαναστάτες με καπέλα

ρινόκεροι, κερδοσκόπες αντιλόπες

με τα όπλα τους φωνάζουν

για έναν καλύτερο κόσμο

μαγαζάτορες καλών εστιατορίων

κινέζικων καταστημάτων Γιαννιτσών 12

αυτός ο ωραίος από το todaylicious

χειρονομούν με

τις γλώσσες τους μαλώνουν 

κερδίζουν χάνουν τους πέφτει

η πίεση τα φαρμακεία αγχωμένα 

εφημερεύουν οικειοθελώς

άθελά τους το σύνθημα πάει λάθος

αλλιώς οι μπροστά αλλιώς

οι πίσω ίσως φταίνε δεν

τα μαθήματα ορθοφωνίας

χαμένες ώρες σε ωδεία ο μάιλς ντέιβις

καπνίζει παλμαλ με τον μπετόβεν

στη γωνία του δρόμου φωνάζουν 

κι αυτοί, η αστυνομία δεν αγχώνεται

εκδρομή στα Τζουμέρκα με τις

γκλίτσες τους ορίζουν τον αντίλαλο

άλλο κι αυτό

στο σιντριβάνι η ώρα πήγε οχτώμισι

ωχ και μια μπύρα στέγνωσε 

ο λαιμός και τα σκέλια νανοιξουν

νυχτώνει πόσες ιστορίες

γι αυτό το ραντεβού
βόλτα στη πόλη τα κοάλα 

που ανέβηκαν στα δέντρα κτίριά τους

των ελεφάντων η ειρήνη

μα πως ξεχώρισε

κι όλα σβήνουν απαλά

ενώ κλείνω τα ξύλινα κουφώματα

το παράθυρό μου

σιωπά ξανά η καρδιά μου 

καίει μια μέρα 

που τίποτα κανείς δεθάχει κάνει

τον κόσμο αυτόν

να νιώσω απτο βάθος

κιο παλμός μου να πιάσει

το τέμπο που γουστάρω

να τονομάσω θάλασσα και με το

δάχτυλό μου νακουμπήσω

την άμμο στο νησί

που λαχταράω.