για τον Μάριο.
το λαβ μπέρντ τόσκασε
πήγε να βρει το άλλο του μισό
έψαξε στους θάμνους στα δάση
στα κεραμίδια στις κεραίες στα καλώδια
στις κορυφές και σε εξωτερικούς
θερμοσίφωνες
κούνησε τα φτερά του
κι έγιναν ουράνια τόξα
πουθενά
κούνησε τα φτερά του
κι έγιναν αστραφτερά κύματα
που σκάσανε στην άμμο μπλε τουλίπες
πουθενά
κούνησε τα φτερά του
κι έγινε το ηλιοβασίλεμα
πορτοκαλί φόρεμα στις κοιλάδες του νησιού
πουθενά
κούνησε τα φτερά του
και οι καρχαρίες έγιναν κοφτερά αστεία
πουθενά
κούνησε τα φτερά του
και τα αγαπημένα βιβλία των ανθρώπων
γεμίσανε με θαυμαστικά
πάλι πουθενά
μετά έπαιξε κιθάρα
ρεντ χοτ τσίλι πεπερς
το καινούριο
και ένα φιλί διαπέρασε το αριστερό του φτερό
κάπως έτσι
το λαβ μπέρντ
που τόσκασε
έσκασε
ένα τεράστιο χαμόγελο
και αισθάνθηκε ξανά ελεύθερο
είπε
σε έψαχνα χρόνια
πάντα στη γλώσσα
των μικρών παπαγάλων.
