Φοβ α να μαι.

Φοβάμαι τα δάση,

αυτά τα σκοτεινά δάση

γιατί αρκούδες και λύκοι πεινασμένοι,

πεινασμένοι

θα θελήσουν να με φάνε.

Φοβάμαι τα προδομένα όνειρα,

που θα βαρεθούν να περιμένουν και 
ένα ένα,

ένας ένας,

θα μου τα κλέψουν.

Φοβάμαι το κόσμο αυτό

που μια μέρα,

χωρίς έναν λόγο ακόμα,

θα σταματήσει 

την μουσική από τα ραδιόφωνα.

Μα πιο πολύ φοβάμαι τους ανθρώπους,

αυτούς που αγαπάω τόσο,

πως θα με αφήσουν μόνη,

να αναπνέω νερό

και να πίνω οξυγόνο.