Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Αν(τ)έχω.

Δεν είμαι κορίτσι από σπίτι.
Δεν είμαι κορίτσι για σπίτι.
Είμαι κορίτσι από σπίτι σε σπίτι.
Ο δάσκαλος μ' ανάγκασε να γράψω με το δεξί
μα γώ κρατώ το πιρούνι απ' την άλλη.
Αν μου δώσεις κανέναν καλό λόγο να χαμογελάσω
να δεις που' μαι πιο όμορφη,
αλλά πρώτα πρέπει να μου δώσεις
κανέναν καλό λόγο ,που να πάρει
και να δεις που θα λάμψουν
και τα μάτια μου ακόμα, να πούμε.
Κι αν με θυμώσεις,
ωχ αν με θυμώσεις θα σας πάρει
όλους ο διάολος θα σας πάρει και τα ρέστα,
ταξιδεύω ινκόγκνιτο αχ πως
μ' αρέσει σαν λες το Σαν Φρανσίσκο Φρίσκο
μα κάθε που σε ψάχνω ποτέ μου δε σε βρίσκω,
α να κι ένας καλός τενίστας
κάθε που του πετάνε το μπαλάκι
το πετάει πίσω αλλά μόνο πίσω το πετάει,
στο ρεζουμέ κιόλας ποτέ δεν ήμουν καλή αθλήτρια
προτιμώ τις καταχρήσεις
άσε που αυτά τα κοντά λευκά σορτς
μου φαίνονται και πολύ γελοία να πούμε.

Μπίλυ βάλε άλλο ένα

κοντεύω το δέκατο τρίτο
κι αν θες να κλείσεις θα πάω στον πειρατή
να με κάνει πάλι ναυάγιο με τις ιστορίες του.
Απ' ώρα σ' ώρα η Γιολάντα ψοφάει
κι έχει πιάσει νέκρα
μυρίζει η Ανεξαρτησίας 
η Καλλαρη καμένους κροτάφους.
Πάω μια βόλτα
κι αν ξεχάσω να πληρώσω
δικό σας παιδί είμαι ,μη χαλιέσαι ,
απ' ώρα σ' ώρα η Γιολάντα ψοφάει
κι εγώ τελειώνω μ'ολαυτα.
Απόψε το τραγούδι θα είναι αγκαλιά.

σε μελωδίες κάλπικες χορεύουνε τα λόγια μου

κι ένας σκίουρος μου κλέβει τα τσιγάρα.
Ο κόσμος πάει για ψάρεμα
οι ερωτευμένοι ξεψειριάζονται 
κι εγώ λέω να πάω
να γράψω κανα ποίημα.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου