άχου ιι.

αβέλει γκοντορελιές έξω αν βγεις απο τη πόρτα
κι όπως πρώτα οι λέξεις προηγούνται
πριν εγώ θελήσω να σκιβάρω καν.
κι αβαρές το μπόντι μου το νοιώθω.
είμαι σίγουρη πως στα μπαρς
σούρα ταγλαρότεκνα κλακακεμπάρουν μεταξύ τους
μέσα στη ντούμα ,στα μπινελίκια
και στη σολοπενσού τους,
μόνοι γυρνάνε σπίτι
παραπατώντας στο υγρό στρούσι
που πάλι βράχηκε απόψε.
τα οριενταλ κορίτσια ψάχνουνε
σε βλέμματα λίγάκι ντουρανάσαμα
(παρντον μα τοχω δει το ταινιάκι)
κιαβέλουν ντέζια ταρσενικά
που κάνουν μόκο απο ντροπή και δε μιλάνε.
όλα τα τζασλότεκνα σεντροπία
χορεύουνε τη μιούζικα που κάποτε ακούγαν κι άλλοι
μέχρι η προπισελού να τους οδηγήσει
μόνους ή μαζί
να κάνουν χάζι το ταβάνι απο κάποιο ξαλιμάρι.

ξέρω πως μπίγκαρα πια για όλαυτά
μπορεί και να ξαναρθουν μα τώρα περισσότερο
ντεζιράρω έναν αμουρόζο αντάμη
στη ροσόλω μου να φλοκάρει
ίσως και καμια σφαιροκλαρού στο που και που
και κανα μουβιόνι,
μαχω τζασάρει απτα πολλά
κιεχω ηρεμήσει

εξκιούζμι που αβέλω ετρούσκα
δε με νοιάζει να τη δω κλεβέρα,
μα η μόκολά μου δε μιλά όπως συνήθως
κισως ναναι η πρώτη φορά

που η επόμενη επταζουρνού δε με τρομάζει
που η επόμενη γυροτέρα με κάνει νανυπομονώ
και το φουτούρι μου
το βλέπω  μες στο φούσι.