Νάχαμε να λέγαμε 3.

ο Σάββας είπε

δεν το αντέχω άλλο
με γουστάρει μόνο
τα καλοκαίρια
κιέπειτα οι υπόλοιπες εποχές 
γεμίσανε με θλίψη
που ο Σάββας 
πάντα προτιμά τα καλοκαίρια. 

η Σωτηρία είπε
σκέψου πως σε έξι χρόνια
μπορεί να πεθάνεις
μέχρι τότε καλό είναι 
να μη χαλιέσαι άδικα 
έξι ώρες μετά 
μούδωσε το μεροκάματο
κι εσύρα αργά σπίτι
τα πονεμενα μου πόδια.

ο Πέτρος είπε
μωρό μου έρχομαι
και δεν έφτασε
ποτέ κανείς πουθενά τίποτα

ο Μάρκος είπε
ξέρω περισσότερα για το σύμπαν
αποσα ξέρω για τον εαυτό μου
έπειτα ήπιε μονομιάς
τη βότκα του 
και μια μαύρη τρύπα 
τον κατάπιε. 

η ρούλα μου γαύγισε
σταμάτα να γκρινιάζεις 
δώσε μου να φάω 
κιεγω νιαούρισα το εντάξει σα 
χτυπημένη από αμάξι γάτα
σκεπτόμενη πόσες άραγε ζωές 
μου μένουν ακόμα να ξοδέψω.

η γιαγιά μου είπε 
τι να τα κάνω και τα δύο μάτια 
πάλι καλά που έχω ένα 
και γω αναστέναξα τυφλή από έρωτα 
άραγε πόσοι άνθρωποι 
επέζησαν σαν έπεσαν 
από κάποιον καταρράκτη. 

ο Χριστός είπε 
αγαπάτε αλλήλους 
αλλά εμένα μου φαίνεται πως 
κάτι τέτοια δύσκολα 
έλεγε ο καημένος 
και τον είπανε ημίθεο πάντως 
παλι καλά ημίθεος 
κι όχι ηλιθιος