εργοστασιακό είναι.

Διαπιστώθηκε πρόβλημα στο εργοστάσιο,

στη κεντρικότερη μονάδα.

Οι εργάτες έτρεξαν

κι αφού είδαν πως δε λύνεται,

βγήκαν στο προαύλιο 

να κάνουν κανα τσιγάρο,

περιμένοντας το μηχάνημα

να φτιάξει μοναχό του.

Μέρες μετά επέστρεψαν 

και βρήκαν μόνο ένα σημείωμα:

"Παιδιά μη με περιμένετε,

θ' αργήσω".

Και κλάψανε πικρά

κι αγκαλιάστηκαν 

και γύρω από τη φωτιά

μαζεύτηκαν και μέθυσαν με βότκα

και κατάλαβαν πως με τα χέρια

θα κάναν όλη τη δουλειά

από δω και πέρα,

μέχρι να βρουν άλλο.

Κανένα όμως δεν θα ήταν

τόσο καλό όσο εκείνο,

εκείνο,

που ήταν φτιαγμένο

από Γάλλο μηχανικό

και που όσο αυτός το κατασκεύαζε,

η γυναίκα του τον τάιζε μόνο μέλι.

Η κόλαση είναι η ασθενική εικόνα που άθελα του μας δίνει ο Θεός για τον εαυτό του.

Στη κλίμακα όμως της απεριόριστης απώλειας,ξαναβρίσκουμε το θρίαμβο του είναι,

από το οποίο το μόνο πράγμα που πάντα έλειψε ήταν οτι δε συμφωνεί με το κίνημα που το θέλει φθαρτό.

Το είναι αυτοπροσκαλείται στον τρομακτικό χορό 

στο οποίο η συγκοπή είναι ο χορευτικός ρυθμός και τον οποίο πρέπει να δεχτούμε όπως είναι,

γνωρίζοντας μόνο τη φρίκη με την οποία συντάσσεται.

Εάν δεν έχουμε ψυχική αντοχή δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο απ' αυτό.

Και η ώρα του μεγάλου μαρτυρίου δε πρόκειται ποτέ να λείψει.

Γιατί, πώς θα υπερβαίναμε το μαρτύριο εάν αυτό έλειπε;

Η κραυγή την οποία,με στραβωμένο στόμα αυτό το είναι πνίγει αλλά και εκφέρει,

είναι ένα θεόρατο αλληλούια ,

χαμένο μέσα στην ατελεύτητη σιωπή.