Προς ευχή.

Κάποια βράδια προσεύχομαι,

στο κρεβάτι μου δίπλα,

γονατίζω μπροστά του

και ξεκινάω:

Πιστεύω στο χώμα,στο νερό και στο

σκοτάδι,

στον ήλιο · στα χρώματα

και στα κεριά.

Πιστεύω στα βιβλία και σ' αυτούς

που τα διαβάζουν.Πιστεύω

στο παρελθόν

(που δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικό)

και πιστεύω στα μικρά παιδιά

που ψάχνουν κοχύλια και αστερίες,

πιστεύω και σταγέννητα.

Πιστεύω στους μεθυσμένους,

πιστεύω και στους νηφάλιους.

Πιστεύω στο πνεύμα, στη ψυχή,

στον έρωτα και στους δονητές,

στους σκηνοθέτες και στους θρησκευόμενους.

Πιστεύω στα λευκά αντρικά πουκάμισα

και στα μακριά γυναικεία σκουλαρίκια.

Πιστεύω στο τώρα,στο μετά

και στο αργότερα

στα ναρκωτικά

και στα κέντρα αποτοξίνωσης.

Πιστεύω στους πλανήτες

και στις ζούγκλες,

στα χωριά

και στις καμήλες.

Μα πιο πολύ πιστεύω στον εαυτό μου

και αφήνω τους υπόλοιπους

να πιστεύουν ο,τι θέλουν.

Αυτά λέω

κάνω το σταυρό μου από τη μέση και κάτω,

ξαπλώνω στο κρεβάτι μου

κι ο ύπνος

με παίρνει πάντα ανάσκελα.