Επι τύχής.

είχα κάποτενααγορι
που έκανε για δέκα,δέκα
χρόνια να περάσουν
θα'χω να το λέω ,πιθανόν,
μεθυσμένη αρκετά.
Με παράτησε γιατί 
δεν άντεξε τη τρέλα μου
ή έχασε τη δική του
ή βρήκε άλλη που του κανε καλύτερα
και αποφάσισε
να γίνει ένας ακόμα επιτυχημένος.

Και σε ρωτάω Θεέ μου,
εσύ πόσες γυναίκες παράτησες
για να γίνεις αυτός που είσαι;
Και άραγε μετανιώνεις
καμιά φορά,
σα μας βλέπεις να κλαίμε
πάνω στα μαξιλάρια μας,
ενώ εσύ μας χαρίζεις,
τα πιο ωραία σου φεγγάρια;