Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

λ όβερ.

το αγόρι μου είναι
πιο αλκοολικό από εμένα
θαρρώ πως λειτουργεί με αλκοολικές μπαταρίες
επαναφορτιζόμενες
εγώ πάλι έχω γεννήτρια συνεχούς ρεύματος
διαρκούς ρευστότητας

μουχει κάτσει ένα ποίημα στο λαιμό
βήχω ενώ πηδιόμαστε κάνω παύση
ελπίζοντας να βγει κιαυτο
όμως μόνο φλέμα 
όμως μόνο φλέγεται και πάλι αργά
κατεβαίνει
προς 
τα
κάτω
μωρό μου κατέβα προς τα 
κάντο

έχω στη τσέπη μια μουντζούρα 
στη πρώτη τζούρα
είχα καταφέρει να την κάνω σταυρόλεξο
γέλασα
οριζόντια οχι οχι
κατακόρυφα
ναι έτσι ξέμπλεξε μου
τα μαλλιά με τα δάχτυλα του ποδιού σου

βγήκαμε χαλαρά
καταλήξαμε μεθυσμένοι
και εθισμένοι ο ενας με τον άλλον 
ακούσαμε μουσική με μπιτ
εσένα σαρεσει η μουσική με μπιτ λες
λέω εμένα μαρέσουν οι μπιτ
συμφωνούμε και οι δυο πως σιχαινόμαστε τα μπιτσόμπαρα
και πάμε παρακάτω
ο ανεμιστήρας γυρνάει γύρω γύρω μας
νομίζω ψηλώνουμε και θα μας πάρει το κεφάλι
ο χώρος δροσίζεται
όσο κρύο και να έχει
ο κόλπος μου καίει
μπες στο κόλπο
όταν ήμουνα μικρή
δεν έπαιζα με μπίλιες ούτε με τάπες
ψέμματα έπαιζα λίγο με τάπες
τώρα παίζω με σφεντόνες
σημαδεύω σφηνοπότηρα μέσα σε στόματα
ίσως τη μέρα που θα σταματήσω να το κάνω
να ξεράσω αυτα τα λόγια
που μουχουν κάτσει στο λαιμό

ελπίζω να θυμάμαι μέχρι τότε την αλφάβητο
και να μη με έχει καταπιεί
κάποιο στόμα γεμάτο οινόπνευμα.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου