φθύνω απορία.

θα φύγει και το φθινόπωρο

απορώ με όλο αυτόν τον κύκλο του καιρού

της εποχής της

αποχής

θα φύγει το φθινόπωρο θα φύγει και θα αφήσει

γριές να ονειρεύονται σκουιρτ

σε πιλότους που δε πρόλαβαν να βάλουν αυτόματο 

πιλauto

στο δρόμο τώρα θα γεμίσουμε με ομπρέλα

χάλασε η προπέλα

και τα υποβρύχια φτάσανε στα άπατα

στα άπατα νερά που και οι γοργόνες φοβούνται να βολτάρουν

του κόσμου

τους αλλόθροους ανθρώπους τους πιάνουνε τα φύκια

στα άπατα νερά τους πνίγουν

στων αλλοθρόων ανθρώπων τις κηδείες

δεν βλέπεις έρωτα

μόνο στον ουρανό πετάνε τα στελθ απομπάνω

τους βρήκαν να χτυπιόσαντο στην άμμο

σαν το ψάρι έξω απο τα νερά του

μιλώντας μια γλώσσα με αριθμούς

ενα μηδέν μηδέν ένα ένα ένα μηδέν δεν

ζευγάρι μάζεψε αμάζευτο δωμάτιο

μαζικοί φθινοπωρινοί κουλ τώρα

απωρα σωρα τελειώσαν τα σιδερωμένα μπλουζάκια τους ενός 

με αποτέλεσμα η καφετιέρα να ρουφήξει

όλο τον γαλλικό καφέ 

πήγα λεία στον λύκο

και το οικοσύστημα συστήθηκε αλλιώς

στήσου στο τραπέζι κι έρχομαι

το φθινόπωρο φεύγει

είμαι η γοργόνα που φόρεσε τη γούνα της ανάποδα

με μόνο μία μαύρη αρβύλα στην ουρά

ταγκό χορεύω στα άπατα νερά

δε κώλωσα να βολτάρω στα άπατα νερά

ένα μηδέν ένα ένα μηδέν ένα μηδέν δεν

δεν με πειράζει ο χειμώνας

αλλά αν ήδη τους νοιώθω όλους κρύους

τώρα που θα παγώσουν παραμπάνω

το μόνο που με σώζει

είναι το πάπλωμα σου.

οτομλιβς.