Η Μαρία μου.

Μαρία η Ελλάδα

κάθε μέρα νυχτώνει απτις έξι

αυτό το καιρό

ο καιρός βρέχει και είναι κρύος.

Το αιρ κοντίσιον μέσα

τραγουδάει στο χαλί

κι εγώ καπνίζω με τη καμπαρτίνα

στο μπαλκόνι

μα έχω πέσει

και στον υπόνομο Μαρία

δεν έχει ούτε ένα αστέρι,

η πόλη έχει τόσα λαμπάκια τώρα

βλέπεις;

μα στους υπονόμους δε βλέπεις

ούτε ένα.

ένα πιάνο μου γαργαλάει 

τον αντίχειρα

τι τύχη κι αυτή!

που ακούω κάτι.

το τσιγάρο μου τελείωσε

και θα πάω πάλι πίσω

μα φοβάμαι μη πνιγούμε όλοι,

αγόρασα μια σχεδία σήμερα

γι αυτό

τσιμισκή με παύλου μελά γωνία

και στα λέω με αγωνία όλα αυτά,

όπως καταλαβαίνεις.

Μαρία

ευχαριστώ για τη παρέα

μα πάω μέσα τώρα.

πέταξα το τσιγάρο μου 

αναμμένω

από τον τρίτο κάτω

και μπήκε βαθιά 

βαθιά μέσα στον υπόνομο

κι έτσι εύκολα ανάβω το επόμενο

Μαρία καληνύχτα,