αστικοί αστακοί.

τα καλοκαίρια οι πόλεις γεμίζουν
με αστικούς αστακούς
είναι αυτοί οι άνθρωποι
οι διαρκώς κόκκινοι και ιδρωμένοι
σκουπίζουν το μέτωπο τους με χαρτοπετσέτες χαρτομάντηλα χαρτί κουζίνας
με οτιδήποτε
ακόμα και σερβιέτα αν τους δώσεις θα τη χρησιμοποιήσουν.
σπανίως οι αστικοί αστακοί έχουν χιούμορ
και μάλιστα ακόμα και να βρεις έναν, θα έχει αυτό που λέμε
κακό χιούμορ
θα σου μιλήσει για τον καιρό
για τον τσίπρα
για τον ξάδελφό του από το χωριό
για έναν φίλο από την Αθήνα
και μετά πάλι για τον καιρό
συγκεκριμένα για τον καύσωνα
κοινώς
η συναναστροφή με τους αστικούς αστακούς
είναι το καλύτερο παράδειγμα
ανθρώπινης επιφανειακής επικοινωνίας
που θα μπορούσες να βρεις.

φέτος το καλοκαίρι πολλά τα μεροκάματα
μας έχει καταπιεί η πόλη
ξυπνάω τα πρωινά και τρέχω στο καθρέφτη
φοβάμαι μη ξυπνήσω αστικός αστακός ενώ κοιμήθηκα άνθρωπος
ανάθεμα τον Κάφκα και τη μεταμόρφωση του
που τρέφει καθημερινά αυτή μου την ανησυχία

φέτος το καλοκαίρι
δεν έχει θάλασσες και ηλιοβασιλέματα
ούτε μαγιό ούτε τεκίλες σανραιζ

φέτος το καλοκαίρι
το μόνο πράγμα πάνω μου που κάνει διακοπές
είναι το μυαλό μου τα λεπτά που σε χαζεύω
ενώ σερβίρεις ούζα και μπύρες
σενα μάτσο αστικούς αστακούς

εσύ να τους ρωτάς ¨που να σας τα αφήσω;"
κι αυτοί αδιάφορα να σου απαντάνε "άστα κει".