Ναχαμε να λέγαμε 2.

Οι κρυφοί έρωτες είναι
σαν υγρό στου πνεύμονες,
είναι κρυφοί,
επικίνδυνοι
και φυσικά υγροί.

 ~

Στο μπαρ τα φώτα χαμηλώνουν
ώρα στην ώρα ποτό
στο ποτό
και στο τέλος
όλοι καταλήγουν σκοτεινοί
στο φωτεινό ξημέρωμα.
Μια μπουγάτσα ένα ταξί
άντε κανένα φιλί
και δρόμο.

 ~

Είμαι ένας αναπτήρας
χωρία υγραέριο
με πατάς και σβήνω
με πατάς μα σβήνω
με πατάς
αλλά ο διπλανός σου έχει άλλον
ευτυχώς που
ποτέ δε ξεμένουν και οι δύο
σε αυτές τις ιστορίες.

 ~

Στο ραδιόφωνο οι Μπιτλς
όλο κλαίνε
μισέλ μα μπελ
i love you i love you i love you.

Μα κύριε ΜακΚάρτνεϋ

που καιρός για έρωτες
δε βλέπεις πως
είμαστε όλοι φλώροι;
Άστα γι αργότερα αυτά
τα ερωτικά σου
και μέχρι τότε ελπίζω
να μην έχεις πεθάνει κι εσύ.

 ~

Ψάχνουμε τους εαυτούς μας
σε δρομάκια και
σε αυτοκινητόδρομους
σε σχολεία και συναυλίες,
μα μήπως
και λέω μήπως
γιατί μπορεί και όχι,
μήπως είμαστε απλώς
αυτά τα πράσινα χορταράκια
που συνοδεύουν τις μαργαρίτες
και που κατουράνε τα σκυλιά
τώρα
που ήρθε η άνοιξη;