Γιατί είμαστε ακόμα εδώ;

Άνθρωποι σκοτώνουν μέσα σε εκκλησίες,

πουλιά στριγγλίζουν 
για να μην κοιμηθεί κανείς μας.

Οι γιαγιάδες ξεθάβουν 
τις πιο τρομακτικές τους ιστορίες

και τις διηγούνται γυμνές πάνω σε ταράτσες.

Τα τσιγάρα συνωμοτούν για βανδαλιστικές βραδιές

και ένα μωρό 
τρώει τα δάχτυλα του ποδιού του.

Οι γλώσσες μας, 
λένε ο,τι θέλουν χωρίς να μας ρωτάνε

και το φως δείχνει τις σκιές
πιο σκοτεινές από ποτέ.

Οι σφαίρες εκτροχιάζονται

και τα ελάφια αυτοκτονούν.

Το χιόνι καίει,λιώνει τα σκουφιά μας

και στα τρελάδικα κάθε Κυριακή
έχουν μάθημα ζωγραφικής.

Οι φυλακές γίναν φαστφουντάδικα,

οι βρύσες βγάζουν μόνο βυσσινάδα με ανθρακικό,

τα τηλέφωνα χτυπάνε συνέχεια χωρίς λόγο

και οι συναγερμοί
παίζουν σακεντέλικ κάθε φορά

που κάποιος μπαίνει σπίτι του.

Χθες σε ρώτησα γιατί είμαστε ακόμα εδώ.

Μου είπες πως δεν έχουμε λεφτά.

Γάμα τα λεφτά,εγώ λέω να την κάνω.